ascensĭo (ads-), ōnis, f. [ascendo],
I an ascending , ascent (more rare than ascensus).
I.A Lit.: ad hirundininum nidum ascensionem ut faceret, Plaut. Rud. 3, 1, 7: graduum, Vitr. 9, 1, p. 208 Rode: via ascensionis, Vulg. 1 Par. 26, 16: dies ascensionis suae de terrā Aegypti, ib. Osee, 2, 15.—
B Trop.: quorum (oratorum) quae fuerit ascensio et quam in omnibus rebus difficilis optimi perfectio, etc., a rising , soaring , * Cic. Brut. 36, 137: ascensiones in corde suo disposuit, Vulg. Psa. 83, 6.—
II Meton., means of ascent : aedificat in caelo ascensionem, Vulg Amos, 9, 6.