astrologus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

astrŏlŏgus, i, m., = ἀστρολόγος.

I An astronomer (class. for the later astronomus; v. the preced. art.), Varr. R. R. 2, 1, 7; 2, 3, 7; Cic. Div. 2, 42, 87; and in a pun: (Verres) novus astrologus, qui non tam caeli rationem quam caelati argenti duceret, etc., Cic. Verr. 2, 2, 52, 129.—

II A star-interpreter , astrologer : Astrologorum signa in caelo quaesit, observat, Enn. Trag. Rel. p. 42 Rib.; Cic. Div. 1, 58, 132; 1, 6, 12; 1, 39, 85; id. Fam. 6, 6; Juv. 6, 554; Suet. Ner. 36.

Related Words