attendo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

attendo (adt-, Dietsch), tendi, tentum, 3, v. a., orig., to stretch something (e. g. the bow) toward something; so only in Appul.: arcum, Met. 2, p. 122, 5.—Hence,

I In gen., to direct or turn toward , = advertere, admovere: aurem, Att. ap. Non. p. 238, 10; Trag. Rel. p. 173 Rib. (cf. infra, P. a.): attendere signa ad aliquid, i. e. to affix , Quint. 11, 2, 29 (Halm, aptare ); so, manus caelo, to stretch or extend toward , Ap. Met. 11, 13, 21; caput eodem attentum, Hyg. Astr. 3, 20.—Far more freq.,

II Trop.

A Animum or animos attendere, or absol. attendere, also animo attendere, to direct the attention , apply the mind to something , to attend to , consider , mind , give heed to (cf.: advertere animum, and animadvertere; freq. and class.)

1 With animum or animos : animum ad quaerendum quid siet, Pac. ap. Non. p. 238, 15: dictis animum, Lucil. ib.: animum coepi attendere, Ter. Phorm. 868: quo tempore aures judex erigeret animumque attenderet? Cic. Verr. 2, 1, 10: si, cum animum attenderis, turpitudinem videas, etc., id. Off. 3, 8, 35: animum ad cavendum, Nep Alcib 5, 2: jubet peritos linguae attendere animum, pastorum sermo agresti an urbano propior esset, Liv. 10, 4: praeterea et nostris animos attendere dictis atque adhibere velis, Lucil. ap. Non. p. 238, 11: attendite animos ad ea, quae consequuntur, Cic. Agr. 2, 15.—With a rel.-clause as object: nunc quid velim, animum attendite, Ter. Phorm. 24.—

2 Absol. : postquam attendi Magis et vi coepi cogere, ut etc., Ter. Hec. 267: rem gestam vobis dum breviter expono, quaeso, diligenter attendite, Cic. Mil. 9: audi, audi atque attende, id. Planc. 41, 98; so id. de Or. 3, 13, 50; Phaedr. 2, 5, 6; Juv. 6, 66; 11, 16 al.—With acc. of the thing or person to which the attention is directed: Glaucia solebat populum monere, ut, cum lex aliqua recitaretur, primum versum attenderet, Cic. Rab. Post. 6, 14: sed stuporem hominis attendite, mark the stupidity , id. Phil. 2, 12, 30; so id. de Or. 1, 35, 161; Sall. J. 88, 2; Plin. Ep. 6, 8, 8; Luc. 8, 623 al.: me de invidiosis rebus dicentem attendite. Cic. Sull. 11, 33; id. Verr. 2, 1, 10: Quā re attendo te studiose, id. Fin. 3, 12, 40: non attenderunt mandata, Vulg. 2 Esdr. 9, 34; ib. Job, 21, 5; ib. Isa. 28, 23.— Pass. : versūs aeque prima et media et extrema pars attenditur, Cic. de Or. 3, 50, 192. —With inf. or acc. and inf. as object: quid futurum est, si pol ego hanc discere artem attenderim? Pompon. ap. Non. p. 238, 17: non attendere superius illud eā re a se esse concessum, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 34, 111.—With a rel.clause or a subjunct. with a particle : cum attendo, quā prudentiā sit Hortensius, Cic. Quinct. 20, 63: Hermagoras nec, quid dicat, attendere nec ... videatur, id. Inv. 1, 6, 8: forte lubuit adtendere, quae res maxume tanta negotia sustinuisset, Sall. C. 53, 2: Oro, parumper Attendas, quantum de legibus queratur etc., Juv. 10, 251: attende, cur, etc., Phaedr. 2, prol. 14: attendite ut sciatis prudentiam, Vulg. Prov. 4, 1: Attendite, ne justitiam vestram faciatis etc., ib. Matt. 6, 1; ib. Eccli. 1, 38; 13, 10; 28, 30.— With de : cum de necessitate attendemus, Cic. Part. Or. 24, 84.—With dat. (post-Aug.): sermonibus malignis, Plin. Ep. 7, 26: cui magis quam Caesari attendant? id. Pan. 65, 2; Sil. 8, 591: attendit mandatis, Vulg. Eccli. 32, 28; ib. Prov. 7, 24: attendite vobis, take heed to yourselves , ib. Luc. 17, 3; ib. Act. 5, 35; ib. 1 Tim. 4, 16.—So in Suet. several times in the signif. to devote attention to , to study , = studere: eloquentiae plurimum attendit, Suet. Calig. 53: juri, id. Galb. 5: extispicio, id. Ner. 56.—With abl. with ab (after the Gr. προσέχειν ἀπό τινος; eccl. Lat.): attende tibi a pestifero, beware of , Vulg. Eccli. 11, 35: attendite ab omni iniquo, ib. ib. 17, 11; ib. Matt. 7, 15; ib. Luc. 12, 1; 20, 46.—

3 With animo (ante- and post-class. and rare): cum animo attendi ad quaerendum, Pac., Trag. Rel. p. 79 Rib.: nunc quid petam, aequo animo attendite, Ter. Hec. 28: quid istud sit, animo attendatis, App. Flor. 9, 43: ut magis magisque attendant animo, Vulg. Eccli. prol.; so, in verbis meis attende in corde tuo, ib. ib. 16, 25.—*

B To strive eagerly for something, long for : puer, ne attenderis Petere a me id quod nefas sit concedi tibi, Att. ap. Non. p. 238, 19 (Trag. Rel. p. 173 Rib.).

VIII —Hence, attentus , a, um, P. a.

A Directed to something, attentive , intent on : Ut animus in spe attentus fuit, Ter. And. 303: Quo magis attentas aurīs animumque reposco, Lucr. 6, 920: Verba per attentam non ibunt Caesaris aurem, Hor. S. 2, 1, 19: si attentos animos ad decoris conservationem tenebimus, Cic. Off. 1, 37, 131: cum respiceremus attenti ad gentem, Vulg. Thren. 4, 17: eaque dum animis attentis admirantes excipiunt, Cic. Or. 58, 197: acerrima atque attentissima cogitatio, a very acute and close manner of thinking , id. de Or. 3, 5, 17: et attentum monent Graeci a principio faciamus judicem et docilem, id. ib. 2, 79, 323; 2, 19, 80; id. Inv. 1, 16, 23; Auct. Her. 1, 4: Ut patris attenti, lenonis ut insidiosi, Hor. Ep. 2, 1, 172: judex circa jus attentior, Quint. 4, 5, 21.—

B Intent on , striving after something, careful , frugal , industrious : unum hoc vitium fert senectus hominibus: Attentiores sumus ad rem omnes quam sat est, Ter. Ad. 834: nimium ad rem in senectā attente sumus, id. ib. 954: tum enim cum rem habebas, quaesticulus te faciebat attentiorem, Cic. Fam. 9, 16, 7: paterfamilias et prudens et attentus, id. Quinct. 3: Durus, ait, Voltei, nimis attentusque videris Esse mihi, Hor. Ep. 1, 7, 91: asper et attentus quaesitis, id. S. 2, 6, 82: vita, Cic. Rosc. Am. 15, 44 Matth.: qui in re adventiciā et hereditariā tam diligens, tam attentus esset, id. Verr. 2, 2, 48: antiqui attenti continentiae, Val. Max. 2, 5, 5.— Comp. : hortor vos attentiori studio lectionem facere, * Vulg. Eccli. prol.—Hence, adv.: atten-tē , attentively , carefully , etc.: attente officia servorum fungi, Ter. Heaut. 66; audire, Cic. Phil. 2, 5; id. Clu. 3 fin. ; id. de Or. 2, 35, 148; id. Brut. 54, 200: legere, id. Fam. 7, 19: parum attente dicere, Gell. 4, 15: custodire attente, Vulg. Jos. 22, 5.— Comp. : attentius audire, Cic. Clu. 23: acrius et attentius cogitare, id. Fin. 5, 2, 4: attentius agere aliquid, Sall. C. 52, 18: spectare, Hor. Ep. 2, 1, 197: invicem diligere, Vulg. 1 Pet 1, 22.— Sup. : attentissime audire, Cic. de Or. 1, 61, 259.

Related Words