audentĭa, ae, f. [audens], boldness, courage, spirit, in a good sense (only postAug. and rare; syn.: audacia, animus).
I Lit.: audacia et audentia hoc diversa sunt, quod audacia temeritatis est, audentia fortitudinis, Non. p. 431, 6: ut quisque audentiae habuisset, Tac. A. 15, 53: nec defuit audentia Druso Germanico: sed obstitit Oceanus, id. G. 34: usurpatum raro et privatā cujusque audentiā, id. ib. 31.—
II Trop., freedom in the use of words , license : si datur Homero et mollia vocabula et Graeca ad levitatem versus contrahere, extendere, inflectere, cur tibi similis audentia non detur? Plin. Ep. 8, 4, 4.