auspicor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

auspĭcor, ātus, 1, v. dep. [from auspex, as auguror from augur], to take the auspices.

I Lit.

A In gen.: (Gracchus) cum pomerium transiret, auspicari esset oblitus, Cic. N. D. 2, 4, 11: tripudio auspicari, id. Div. 1, 35, 77; 2, 36, 77: Fabio auspicanti aves non addixere, Liv. 27, 16, 15; 4, 6, 3; 6, 41, 5 sq. al.—

B Esp., aliquid or absol. , also with inf., to make a beginning , for the sake of a good omen , to begin , enter upon (first freq. after the Aug. per.): ipsis Kal. Januariis auspicandi causā omne genus operis instaurant, Col. 11, 2, 98: auspicandi gratiā tribunal ingredi, Tac. A. 4, 36: non auspicandi causā, sed studendi, Plin. Ep. 3, 5, 8: auspicatus est et jurisdictionem, Suet. Ner. 7: auspicabar in Virginem (aquam) desilire, Sen. Ep. 83, 5.—

II In gen., to begin , enter upon a thing : auspicari culturarum officia, Col. 11, 2, 3; 3, 1, 1: homo a suppliciis vitam auspicatur, Plin. 7, prooem. § 3: militiam, Suet. Aug. 38: cantare, id. Ner. 22.— Trop.: senatorium per militiam auspicantes gradum, attaining , receiving it through military services , Sen. Ep. 47, 10.☞

a Act. access. form auspĭco , āre, to take the auspices : praetor advenit, auspicat auspicium prosperum, Naev. 4, 2 (Non. p 468, 28): (magistratus) publicae [rei] cum auspicant, Caecil. ap. Non. l. l. (Com. Rel. p. 66 Rib.): auspicetis: cras est communis dies, Atta, ib. (Com. Rel. p. 161 Rib.): Non hodie isti rei auspicavi, Plaut. Rud. 3, 4, 12: mustelam, to receive , accept as an augury , id. Stich. 3, 2, 46: super aliquā re, Gell. 3, 2. —

b Pass.

α Abl. absol. : auspĭcātō , after taking the auspices : Romulus non solum auspicato urbem condidisse, sed ipse etiam optimus augur fuisse traditur, Cic. Div. 1, 2, 3: Nihil fere quondam majoris rei nisi auspicato ne privatim quidem gerebatur, id. ib. 1, 16, 28: qui et consul rogari et augur et auspicato, id. N. D. 2, 4, 11; id. Div. 2, 36, 72; 2, 36, 77: plebeius magistratus nullus auspicato creatur, Liv. 6, 41, 5 sq.; 5, 38; 1, 36; 28, 28: Hunc (senatum) auspicato a parente et conditore urbis nostrae institutum, Tac. H. 1, 84; 3, 72 al.—

β auspĭcātus , a, um, part. , consecrated by auguries : auspicato in loco, Cic. Rab. Perd. 4: non auspicatos contudit impetus Nostros, Hor. C. 3, 6, 10: auspicata comitia, Liv. 26, 2, 2 al.—

γ Acc. to auspicor, II., begun : in bello male auspicato, Just. 4, 5. —

δ auspĭcātus , a, um, as P. a., fortunate , favorable , lucky , prosperous , auspicious : cum Liviam auspicatis rei publicae ominibus duxisset uxorem, Vell. 2, 79, 2.— Comp. : Venus auspicatior, Cat. 45, 26: arbor, Plin. 13, 22, 38, § 118.— Sup. : auspicatissimum exordium, Quint. 10, 1, 85; Plin. Ep. 10, 28, 2: initium, Tac. G. 11.—Adv.: auspĭcātō , under a good omen , auspiciously : ut ingrediare auspicato, at a for tunate moment , in a lucky hour , Plaut. Pers. 4, 4, 57: Haud auspicato huc me appuli, Ter. And. 807: qui auspicato a Chelidone surrexisset, Cic. Verr. 2, 1, 40, 104.— Comp. auspicatius: auspicatius mutare nomen, Plin. 3, 11, 16, § 105: gigni, id. 7, 9, 7, § 47.

Related Words