azymus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

azȳmus (azymon, Prud. Apoth. 421), a, um, adj., = ἄζυμος, unleavened (very freq. in Vulg.).

I Lit.

A In gen.: azymi panes, Vulg. Exod. 12, 8; ib. Jud. 6, 21: panis, Scrib. Comp. 133: lagana azyma, Vulg. Lev. 2, 4; ib. 1 Par. 23, 29; and so subst.: azȳma , ōrum, n., Vulg. Exod. 12, 15; ib. Lev. 8, 2 al.—

B Esp., of the Jewish feast of unleavened bread: dies festus azymorum, Vulg. Luc. 22, 1: dies azymorum, ib. Act. 12, 3; 20, 6; also absol. : Erat pascha et azyma (Gr. ἦν τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα), ib. Marc. 14, 1.—

II Trop., unleavened , i. e. morally uncorrupted , pure : sicut estis azymi, Vulg. 1 Cor. 5, 7: in azymis sinceritatis, ib. ib. 5, 8.