calamitosus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

călămĭtōsus, a, um, adj. [calamitas].

I Act. , that causes great damage or loss , ruinous , destructive.

A Lit.: uti (regio) bonum caelum habeat, ne calamitosum sit, Cato R. R. 1, 2: per omnes partes provinciae te tamquam aliquam calamitosam tempestatem pestemque pervasisse, Cic. Verr. 2, 1, 38, § 96; cf. calamitas, I.: tempestas, Dig. 19, 2, 15, § 2.—

B Trop., destructive , disastrous , ruinous , pernicious , calamitous : acer bissimum et calamitosissimum bellum, Cic. Phil. 11, 13, 34: hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum est, id. Off. 3, 12, 49: exitus hujus calamitosissimi belli, id. Fam. 6, 21, 1: fuga patriae calamitosa, id. Div. 1, 28, 59: plebi incendium, Sall. C. 48, 2: victoriae funestae populo Romano et calamitosae, * Suet. Calig. 23: quid hac clade tristius? quid calamitosius? Flor. 3, 18, 15.—

II Pass. , suffering great damage , exposed to injury , unfortunate , miserable , unhappy.

A Lit.: loca, Cato R. R. 35, 1; 1, 2: agri vectigal, Cic. Agr. 2, 29, 80: hordeum, Plin. 18, 7, 18, § 79.—

B Trop.: calamitosum dicitur malis et calamitatibus praegravatum, Non. p. 33, 26: homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi, Cic. Fam. 9, 13, 3; so id. Tusc. 4, 38, 82: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore, id. Quint. 31, 95: id. Div. in Caecil. 21, 70: otium, id. Fin. 5, 19, 54: res misera et calamitosa, id. Rosc. Am. 28, 77: calamitosissimus omnium Regulus, Sen. Ep. 71, 17.—* Adv.: călămĭtōsē , unfortunately , Cic. Off. 3, 29, 105.

Related Words