circulatim

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

circŭlātim, adv. [circulor], circularly, in a circle (post-Aug. and rare).

I Prop.: pectori circulatim cerotaria apponere, Cael. Aur. Acut. 2, 29, 153; id. Tard. 1, 4, 91; Petr. 67 Gronov. (Büch circumlatum).—

II Fig., in circles , groups , or companies : multitudo circulatim suo quaeque more lamentata est, * Suet. Caes. 84 fin.