clam

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

clam (old access. form callim, or, acc. to Cod. Gu. 1, calam, Paul. ex Fest. p. 47, 3 Müll.) [root cal-; cf.: calix, celo, cella, occulo, caligo], adv. and prep., secretly, privately; and in the predicate after sum and fore, hidden, secret, unknown (opp. palam; except once in Caes., v. II. infra; in class. prose only used as adv.).

I Adv.

A In gen.: clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (247 Vahl.): ignis mortalibus clam Divisus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 10, 23: mea nunc facinora aperiuntur, clam quae speravi fore, Plaut. Truc. 4, 3, 21; cf. Ter. Ad. 71; Lucr. 5, 1157: nec id clam esse potuit, Liv. 5, 36, 6: clam mordax canis (Gr. λαθροδήκτης κύων), Plaut. Bacch. 5, 2, 27; cf. Amm. 15, 3, 5; Ter. And. 444; Cat. 21, 5; cf. Ov. Am. 3, 14, 8: clam peperit uxor, Ter. Hec. 781: hanc tu mihi vel vi, vel clam, vel precario Fac tradas (a jurid. formula), id. Eun. 319; cf. Cic. Caecin. 32, 92: qui propter avaritiam clam depositum non reddidit, id. Tusc. 3, 8, 17: clam mussitantes, Liv. 33, 31, 1; Suet. Tib. 6: praemissis confestim clam cohortibus, id. Caes. 31; id. Ner. 34: ille Sychaeum Clam ferro incautum superat, stealthily , Verg. A. 1, 350: nec dic quid doleas, clam tamen usque dole, Ov. R. Am. 694: cui te commisit alendum Clam, id. M. 13, 432; cf. id. ib. 14, 310 al.—

B Esp.

1 With advv.; with furtim, Plaut. Poen. 3, 3, 49; with furtive, id. ib. 5, 2, 61; with occulte, Plin. 36, 2, 2, § 6; poet. with tacitus: tacito clam venit illa pede, and similar words, Tib. 1, 10, 34; 4, 6, 16; cf.: strepito nullo clam reserare fores, id. 1, 8, 60; opp. palam, Enn. l. l.; Plaut. Merc. 5, 4, 63; Cic. Cael. 9, 20; id. Rosc. Am. 8, 23; id. Fam. 1, 1, 4; Tib. 2, 1, 84; Suet. Caes. 80; id. Dom. 2; and opp. propalam, Suet. Ner. 22.—

2 With gen.: res exulatum at illam clam abibat patris, Plaut. Merc. 1, 1, 43 Ritschl (cf. λάθρη Λαομέδοντος, Hom. Il. 5, 269).—

3 Clam est, with subj.-clause (cf. II. B. infra): meretricem commoneri Quam sane magni referat, nil clam'st, Plaut. Mil. 3, 3, 9.—

II Prep. , without the knowledge of , unknown to , constr. with abl. or acc.

α With abl. (only in the two foll. passages; for Plaut. Merc. 3, 2, 2; 4, 6, 5; id. Curc. 1, 3, 17; id. Am. prol. 107 al., where the abl. formerly stood with clam, have been corrected by Ritschl and recent edd.; v. Speng. ad Ter. And. 287; but cf. Ussing ad Plaut. Curc. l.l.): nec clam durateus Trojanis Pergama partu Inflammasset equos, Lucr. 1, 476 Munro ad loc.: non sibi clam vobis salutem fuga petivit? Caes. B. C. 2, 32.—

β With acc.: clam uxorem, Plaut. As. Grex. 1; id. Cas. prol. 54: clam uxorem et clam filium, id. Merc. 3, 2, 2: matrem, id. Mil. 2, 1, 34: patrem, id. Merc. 2, 3, 8; 3, 4, 75; id. Truc. 2, 1, 37 Speng.; Gell. 2, 23, 16: senem, Plaut. Most. 5, 1, 13: uxorem, id. Cas. 2, 8, 32; id. As. Grex. 5; id. Men. 1, 2, 43; 5, 9, 78; id. Merc. 4, 6, 3 Ritschl: virum, id. Cas. 2, 2, 28; id. Am. prol. 107: clam alter alterum, id. Cas. prol. 51: illum, id. Merc. 2, 3, 26: omnīs, id. Aul. prol. 7: clam praesidia Pompeii, Auct. B. Hisp. 3: clam quemdam Philonem, id. ib. 35: nostros, id. ib. 16: dominum, Dig. 9, 2, 27, § 14: haec clam me omnia, Ter. Heaut. 98.—

B Clam me est, it is unknown to me , I know not (only in Plaut. and Ter.): neque adeo clam me est, Ter. Hec. 261: haud clam me est, id. ib. 424; so id. ib. 568; 577: nec clam te est, quam, etc., id. And. 287.— *

C Clam habere aliquem = celare aliquem, to keep secret from one , conceal from , Ter. Hec. 657; cf. Prisc. p. 988 P.; Pomp. Comm. Art. Don. p. 399.

Related Words