cohortatio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cŏhortātĭo, ōnis, f. [cohortor],

an exhorting , inciting; exhortation , encouragement (rare, but in good prose): militum, Nep. Hann. 11, 1: legionis, Caes. B. G. 2, 25: Caesaris, Auct. B. Alex. 22: ducis, Tac. A. 14, 30: judicum, Cic. Clu. 50, 138: incredibiliter me commovet tua cohortatio, id. Att. 16, 13, C, 2; so id. Fam. 1, 7, 9; id. de Or. 1, 47, 204: his cohortationibus, id. ib. 1, 61, 262.

Related Words