cohortor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cŏ-hortor, ātus, 1, v. dep., to animate or encourage by forcible language, to incite, exhort, admonish.

I Esp., of the general before a battle, or in other milit. proceedings: cohortatus suos proelium commisit, Caes. B. G. 1, 25: acies instruenda, milites cohortandi, signum dandum, id. ib. 2, 20: exercitum ad pugnam, id. B. C. 3, 90: militem ad proelium, Quint. 12, 1, 28.—

β With inf., Auct. B. Alex. 21; cf. Tac. A. 12, 49.—

γ With ut or ne : Scipionis milites cohortatur, ut, etc., Caes. B. C. 3, 82; Tac. Agr. 36: ipse adit reliquos, cohortatur, ne labori succumbant, Caes. B. G. 7, 86; cf. II.—

II In gen., and without the sphere of military operations (in good prose).

1 Absol. : hac (eloquentiā) et cohortamur, hac persuademus, Cic. N. D. 2, 59, 148; Quint. 11, 3, 124: vereor ne majorem vim ad deterrendum habuerit quam ad cohortandum, Cic. de Or. 1, 61, 258.—

2 Aliquem : Caesar Remos cohortatus liberaliterque oratione prosecutus, Caes. B. G. 2, 5 init. ; cf.: non sibi cohortandum Sulpicium, sed magis conlaudandum videri, Cic. de Or. 1, 8, 20.—

3 Aliquem ad aliquid : aliquem ad virtutem, Cic. de Or. 2, 9, 35: in hominibus ad virtutis studium cohortandis, id. Ac. 1, 4, 16: ad studium summae laudis, id. Fam. 2, 4, 2: ad pacem. id. Att. 15, 1, A, 3: ad concordiam, Suet. Claud. 46: ad libertatem recuperandam, Cic. Phil. 4, 5, 11. —

4 With final clause; with ut : fratrem cohortatus, ut, etc., Suet. Oth. 10.—With ne : cohortantibus invicem, ne, etc., Suet. Galb. 10.

Related Words