coloro

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cŏlōro, āvi, ātum, 1, v. a. [color].

I To give a color to , to color , tinge (class.): corpora, Cic. N. D. 1, 39, 110: lignum sinopide, Plin. 35, 6, 13, § 31: lineas testa trita, id. 35, 3, 5, § 16: medicamentum rubricā vel atramento, Scrib. Comp. 228: coloratum Tithoni conjuge caelum, Ov. Am. 2, 5, 35.—

B In partic., to color reddish or brownish , to tinge : cum in sole ambulem, natura fit ut colorer, Cic. de Or. 2, 14, 60; Quint. 5, 10, 81; Sen. Ep. 108, 4: pira sole, Plin. 15, 15, 16, § 54; Prop. 3 (4), 13, 16: colorat aequora Nilus, Cat. 11, 7.—

II Trop. (cf. color, II.).

A In gen., to imbue thoroughly : sapientia nisi alte descendit et diu sedit animum non coloravit, sed infecit, Sen. Ep. 71, 30.—

B Esp.

1 Of discourse, to give it a coloring; and in pass. , to retain or receive a coloring , to be tinged : cum istos libros studiosius legerim, sentio orationem meam illorum tactu quasi colorari, Cic. de Or. 2, 14, 60; id. Or. 13, 42: urbanitate quādam quasi colorata oratio, id. Brut. 46, 170. —

2 (In a bad sense.) To give a coloring , to gloss over , palliate , Val. Max. 8, 2, 2: inepta sua serio vultu, Prud. Cath. 2, 35 (cf. color, II. B. b.).

VIII —Hence, cŏlōrātus , a, um, P. a.

A Colored , having color : arcus, Cic. N. D. 3, 20, 51: uvae, Col. 11, 2: pira, Plin. 15, 15, 16, § 56.—

2 Esp., colored red , red , imbrowned , Quint. 5, 10, 81: corpora, having a healthy color , id. 8, prooem. § 19; cf. virtus, Sen. Vit. Beat. 7, 3: aliquis speciosior et coloratior, Cels. 2, 2: Indi, Verg. G. 4, 293: Seres, Ov. Am. 1, 14, 6: Etrusci, Mart. 10, 68.—

B Trop., colored , specious : ficta et colorata, Sen. Ep. 16, 2.—Adv.: cŏlōrātē , in a specious or plausible manner : offert tale patrocinium, Quint. Decl. 285.

Related Words