commūnĭco (conm-), āvi, ātum, 1, v. a. (dep. access. form, communicati sint = communicaverint, Liv. 4, 24, 2) [communis].
I To divide something with one , whether in giving or receiving.
A In giving, to divide a thing with one , to communicate , impart , to share; esp. freq. of imparting in discourse (very freq. in all periods); constr. usu. aliquid cum aliquo; also inter aliquos , alicui , aliquem aliquā re. cum aliquo de aliquā re and absol.
α With aliquid cum aliquo : ut si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis, Cic. Lael. 19, 70; id. Verr. 2, 5, 47, § 125; id. Div. in Caecil. 11, 33: auxilium sibi te putat adjunxisse, qui cum altero rem communicat, id. Rosc. Am. 40, 116: suam causam cum Chrysogono, id. ib. 48, 140: cum iis praemium communicat, hortaturque ut, etc., Caes. B. G. 7, 37: civitatem nostram vobiscum, Liv. 23, 5, 9: causam civium cum servis fugitivis, Sall. C. 56, 5: at sua Tydides mecum communicat acta (i. e. me socium sumit actorum), Ov. M. 13, 239: consilia cum finitimis civitatibus, to make common cause , to take common counsel , commune , consult , Caes. B. G. 6, 2: cum plebeiis magistratibus, Liv. 6, 11, 7; 28, 28, 5; Suet. Calig. 56: curam doloris cum aliquo, Cic. Fam. 5, 16, 5.—Of discourse: homo, quocum omnia, quae me curā aliquā adficiunt, una communicem, Cic. Att. 1, 18, 1: ea quae didicerant, cum civibus suis communicare non poterant, id. N. D. 1, 4, 8; id. de Or. 1, 15, 66; id. Rosc. Am. 40, 116; Caes. B. G. 6, 20 al.; so cum aliquo de aliquā re : Pompeius, qui mecum... de te communicare solet, Cic. Fam. 1, 7, 3: is mecum de tuā mansione communicat, id. ib. 4, 4, 5: cum compluribus de ratione belli, Suet. Tib. 18. —
β Aliquid inter aliquos : cum de societate inter se multa communicarent, Cic. Quint. 4, 15: socii putandi sunt, quos inter res communicata est, id. Verr. 2, 3, 20, § 50: ut quibus de rebus vellemus, tu tuis, ego meis, inter nos communicaremus, id. Fam. 15, 4, 2; 11, 27, 2: communicato inter se consilio, Liv. 8, 25, 9 (cf. α); Suet. Dom. 7.—
γ Alicui aliquid , or de aliquā re (in Cic. only when the other party sharing is expressed by cum and abl.; cf. Krebs, Antibarb. p. 250): quibus communicare de maximis rebus Pompeius consuerat, Caes. B. C. 3, 18 (Dinter, ex conj., quibuscum): hisque omnium domus patent victusque communicatur, id. B. G. 6, 23 fin. ; so with redditur, id. ib. 6, 13: sibi communicatum cum alio, non ademptum imperium esse, Liv. 22, 27, 8 Weissenb. ad loc.: id aut ereptum illis est, aut certe nobis cum illis communicatum, Cic. Brut. 73, 254; cf. id. Div. in Caecil. 4, 14 Halm ad loc.; id. Verr. 2, 5, 2, § 5; id. Rosc. Am. 49, 142; Mamert. Pan. Max. 10; Cic. Pis. 39, 94 Ascon.—*
δ Aliquem aliquā re : communicabo semper te mensā meā, Plaut. Mil. 1, 1, 50.—
ε Absol. : nonne prius communicatum oportuit? * Ter. And. 239; Cic. Sull. 3, 9: et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores, id. Lael. 6, 22; Quint. 9, 2, 22: ut ad se veniat rationesque belli gerendi communicet, Caes. B. G. 7, 63: consilia communicant, id. B. C. 2, 4 fin. ; cf. Sall. C. 18, 5; Suet. Aug. 75 fin. ; Plin. 11, 30, 36, § 108; Quint. 9, 2, 22.—
2 Transf. of things: aliquid cum aliquā re, to join to an equal part , to unite : viri, quantas pecunias ab uxoribus dotis nomine acceperunt, tantas ex suis bonis cum dotibus communicant, Caes. B. G. 6, 19: privabo potius illum debito testimonio, quam id cum meā laude communicem, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 1, 3; id. Fam. 12, 2, 1.—
3 In late Lat.: cum aliquo or alicui, to have intercourse with an inferior : ne cum peregrinis communicarent, Just. 36, 2, 15: malis, with evil-disposed persons , Aug. Ep. 162: ne communices homini indocto, Vulg. Ecclus. 8, 5.—Also alicui rei, to take part in , Vulg. 1 Tim. 5, 22.—
B In receiving, to share something with one , to lake or receive a part , to partake , participate in (also class.).
α Aliquid cum aliquo : ut me juves Conmunicesque hanc mecum meam provinciam, Plaut. Trin. 1, 2, 153; cf.: provinciam cum Antonio, Cic. Pis. 2, 5: inimicitias mecum, id. Fam. 15, 21, 2: qui sibi cum illo rationem communicatam putat, believes that he has all things in common with him , id. Rosc. Am. 49, 142; cf. id. ib. 48, 140; id. Div. in Caecil. 4, 14; cf. id. Verr. 2, 5, 2, § 5 Zumpt; Liv. 22, 27, 8: haud dubitavit (Thalestris) fateri ad communicandos cum rege liberos se venisse, Curt. 6, 5, 30 Vogel ad loc.—
β Absol. : primo labores et discrimina, mox et gloriam communicabat, Tac. Agr. 8.—
γ Alicui (late Lat.): altari Christi, to receive the sacrament , Aug. Ep. 162; id. contra Cresc. 3, 36.—
II In Tertull., acc. to communis, II., to make common , i. e. low , base , to contaminate , defile , Tert. Spect. 17; id. Patient. 8.