conamen

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cōnāmen, ĭnis, n. [conor],

I an effort, exertion, struggle (poet.): alarum, Lucr. 6, 836: eundi, id. 6, 326: magno conamine, Ov. M. 3, 60; cf. id. ib. 8, 366; id. F. 4, 325; Luc. 4, 287.—In plur.: conamina mortis, Ov. M. 10, 390; Lucr. 6, 1040.—

II Concr., a support, prop : constitit (infans), adjutis aliquo conamine nervis, Ov. M. 15, 224.

Related Words