concludo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-clūdo, si, sum, 3 (part. perf. solecist. conclausa semina, Col. 3, 12, 2), v. a., to shut up closely, to close up, enclose, confine.

I Prop. (class. in prose and poetry), constr. with in and acc., with adv. and absol . (not with in and abl., for the true read., Cic. Univ. 3 fin. , is inclusit): in vincla bestiam nequissimam, Plaut. Rud. 3, 1, 18; cf.: bestias delectationis causā, Cic. Fin. 5, 20, 56 Madv.: eos concludit, magnam hominum multitudinem, id. Verr. 2, 4, 24, § 54: quia enim in caveā si forent Conclussi itidem ut pulli gallinacei, Plaut. Curc. 3, 80: conclusam hic habeo uxorem saevam, Ter. Phorm. 744: aliquem in fenestram, Plaut. Cas. 1, 44: me in cellam cum illā, Ter. Ad. 552; cf.: in aediculam, Plaut. Ep. 3, 3, 21: illum aliquo, Ter. Eun. 667: locum sulco, Verg. A. 1, 425: at tu conclusas hircinis follibus auras ... imitare, Hor. S. 1, 4, 19: piscina conclusa porticibus, Suet. Ner. 31: Tigris et Euphrates Mesopotamiam ab utroque latere concludunt, Curt. 5, 1, 15: vulnera cerā, Val. Fl. 1, 479: venti procella conclusa, Lucr. 6, 125: concluso loco, id. 4, 458: primordia conclusa, id. 3, 569: suave locus voci resonat conclusus, Hor. S. 1, 4, 76: conclusa aqua (opp.: profluens amnis), Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.: longe aliam esse navigationem concluso mari atque in vastissimo, Caes. B. G. 3, 9: coagmentis ad centrum respondentibus fornices concluduntur, Vitr. 6, 8, 4: statio conclusa atque munita, Dig. 50, 16, 59.—

b Humorously: non placet qui amicos intra dentis conclusos habet, Plaut. Trin. 4, 2, 64.—

II Trop.

A To include, compress, restrain, comprise : omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt, Cic. de Or. 1, 42, 187: fortuna tot res, in unum conclusit diem, Ter. Eun. 1047: ut ab illā excludar, huc concludar, i. e. I shall be fettered by this marriage , id. And. 386 (ex ferarum translatione concludar dixit, Don.); id. Hec. 702: concludere jus civile in parvum et angustum locum, Cic. Leg. 1, 5, 17; id. de Or. 1, 61, 260; id. Caec. 22, 63: uno hoc volumine vitam excellentium virorum complurium, Nep. Epam. 4 fin. ; cf.: in hanc formulam omnia judicia, Cic. Rosc. Com. 5, 15: eidem et infinitam largitionem remittebas et eundem in angustissimam formulam sponsionis concludebas? id. ib. 4, 12: istum locum in unam speciem, Quint. 6, 2, 1.—

B (Cf. claudo, I. B.) To end, close, conclude : facinus natum a cupiditate, auctum per stuprum, crudelitate perfectum atque conclusum, Cic. Verr. 2, 2, 34, § 82: (ancipites variique casus) exitu notabili concluduntur, id. Fam. 5, 12, 5: provincia in quā laus equitatis, integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur, id. Mur. 20, 41: vitam, Aug. Serm. 322.—Esp., of letters, speech, the written or spoken treatment of any subject, etc.: epistulam, Cic. Att. 9, 10, 5: crimen decumanum, id. Verr. 2, 3, 69, § 163: ad illa redeamus eaque ipsa concludamus aliquando, id. Lael. 26, 109: perorationem, id. Or. 35, 122.—

C In rhet., of discourse, to close rhythmically, to round off : verborum ordinem alias aliā terminatione, Cic. Or. 59, 200: sententias, id. ib. 69, 230; cf. id. Brut. 8, 34: concludam si potero Latine; Graecum enim hunc versum nostis omnes, id. Fin. 2, 32, 105: sensum non expleto numero, Quint. 9, 4, 122; cf. id. 9, 4, 123 and 125: verbum acuto tenore (just before: acuto sono finiant), id. 1, 5, 26: versum, Hor. S. 1, 4, 40.—

D In philos. t. t., to conclude, infer, make an inference, to argue, demonstrate; with acc.: singulas argumentationes, Cic. Or. 35, 122; cf. argumentum, id. Ac. 2 ( Luc. ), 14, 44; Quint. 5, 13, 60: argumentum ratione, Cic. Or. 40, 137: quomodo efficiatur concludaturque ratio, id. Fin. 1, 7, 22: id quod concludere illi velint, non effici ex propositis, nec esse consequens, id. de Or. 2, 53, 215: ex rebus concessis concludi quod velis, id. Fin. 2, 1, 3.—With acc. and inf.: deinde concludebas, summum malum esse dolorem, etc., Cic. Fin. 2, 19, 63; cf. id. Ac. 2 ( Luc. ), 26, 83.— Absol. : concludere hoc modo: si sunt di, etc., Cic. Div. 2, 49, 101: ea sumunt ad concludendum, quorum iis nihil conceditur, id. ib. 2, 49, 103; Quint. 3, 9, 2; 5, 10, 3; 10, 1, 106; 12, 2, 25.—Hence, P. a. : conclūsus , a, um, confined, closed , in comp. : locus conclusior, Hyg. Astr. 4, 14.—Subst.: conclūsum , i, n. (acc. to II. D.), a conclusion in a syllogism , Cic. Fin. 3, 8, 27.— Advv.

1 conclūdenter , by consequence, consequently , Boëth. Arist. Elench. Soph. 1, 10, p. 744.—*

2 conclūsē (acc. to II. C.), with periods rhetorically rounded, harmoniously : concluse apteque dicere, Cic. Or. 53, 177.

Related Words