consaepio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-saepĭo (-sēpĭo), no perf., saeptum (consiptum, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 62, 10 Müll.; cf. id. ib. 64, 6, and v. infra), 4, v. a., to fence round, hedge in.

I As verb finit . (rare): bustum, * Suet. Ner. 33. —

II More freq.,

A In part. perf. : consaeptus , a, um, enclosed, hedged in : consaeptus ager et diligenter consitus, * Cic. Sen. 17, 59: locus cratibus pluteisque, Liv. 10, 38, 5: locus saxo, id. 22, 57, 6.—

2 Trop.: teneor consipta, undique venor, Enn. ap. Non. p. 183, 14 (in acc. with Euripides, Κακῶς πέπρακται πανταχῆ).—

B Subst.: con-saeptum , i, n., a fence, hedge , Varr. R. R. 1, 13, 2; Col. 1, 4, 7; 1, 6, 1; Liv. 10, 38, 12: fori, * Quint. 12, 2, 23.—

2 Trop. (postclass.): corpus animam consaepto suo obstruit, Tert. Anim. c. 53: cordis, Ap. Met. 3, 15, 14 al.