consensio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

consensĭo, ōnis, f. [consentio], an agreeing together, agreement, unanimity, common accord (in good prose; most freq. in Cic.).

I In gen.: omnium gentium omni in re, Cic. Tusc. 1, 13, 30: firma omnium, id. N. D. 1, 17, 44: tanta Italiae, id. Red. Quir. 8, 18: nulla de illis magistratuum, id. Red. in Sen. 15, 38: singularis omnium bonorum in me tuendo, id. Fam. 1, 9, 13: universae Galliae consensio libertatis vindicandae, Caes. B. G. 7, 76: summa voluntatum, studiorum, sententiarum, Cic. Lael. 4, 15.—

2 As a figure of speech, Quint. 9, 2, 51.—

B Transf.: naturae, harmony , Cic. de Or. 3, 5, 20.—

II In a bad sense, a plot, combination, conspiracy , Cic. Planc. 15, 37; id. Font. 7, 16 (3, 6): scelerata, id. Att. 10, 4, 1: magna multorum, Nep. Alcib. 3, 3.— In plur.: nullaene consensiones factae esse dicuntur? Cic. Verr. 2, 5, 4, § 9.—

b In concreto, those who have banded together, conspirators : globus consensionis, Nep. Att. 8, 4.

Related Words