consentaneus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

consentānĕus, a, um, adj. [consentio],

I agreeing or according with something, suited to, becoming, meet, fit, proper (in good prose; most freq. in Cic.).

α With cum : quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. Fam. 3, 6, 2.—

β With dat. (so most freq.): formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea, Cic. Off. 3, 4, 20: mors ejus vitae sanctissime actae, id. Phil. 9, 7, 15; cf. γ: actiones his (motibus, etc.), id. N. D. 2, 22, 58: hae disciplinae sibi, id. Off. 1, 2, 6: obscura somnia minime majestati deorum, id. Div. 2, 65, 135: non necesse esse optumae rei publicae leges dare consentaneas? id. Leg. 2, 10, 23; id. Fin. 5, 20, 60; id. Part. Or. 2, 7: his temporibus consentaneum genus litterarum, id. Fam. 4, 13, 1: illa divisio illi, qui hoc proposuerat, * Quint. 6, 3, 106; Cod. Just. 7, 6, 1, § 8: sententia utilitati rerum consentanea. Dig. 17, 1, 6, § 7.—*

γ Absol. : vir vitā et morte, consistent , Vell. 2, 63, 2; cf. β.—Subst.: consentānĕa , ōrum, n., concurrent circumstances : ex consentaneis (argumenta ducere), Cic. de Or. 2, 40, 170.—Hence,

b Consentaneum est, it agrees with something, it is according to reason, fitting, consistent, proper , etc.

α With inf., with or without dat.: quid consentaneum sit ei dicere, qui, etc., Cic. Off. 3, 33, 117: cum diceret, ei aliquid dicere consentaneum esse, id. Ac. 2 ( Luc. ), 9, 28: non est consentaneum, qui metu non frangatur, eum frangi cupiditate, id. ib. 1, 20, 68; id. N. D. 2, 15, 42; id. Tusc. 5, 9, 25.—

β With ut , * Plaut. Bacch. 1, 2, 31.—Adv.: con-sentānĕē , in harmony with (late Lat. and rare): consentanee cum naturā vivere, Lact. 3, 8, 20: narrare aliquid, according to truth , Hier. in Rufin. 3, 1 fin.

Related Words