consigno

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-signo, āvi, ātum, 1, v. a.

I To furnish with a seal, to affix, put one's seal to, to seal, to sign, subscribe (in good prose).

A Prop.: tabellas, Plaut. Curc. 2, 3, 90; id. Bacch. 4, 8, 83: tabulas signis, Cic. Quint. 6, 25: epistulas, Plaut. Trin. 3, 3, 46: laudatio consignata cretā, Cic. Fl. 16, 37: id decretum, Liv. 39, 48, 4; cf.: conscripta consignataque, id. 29, 12, 15: legem, Dig. 1, 19, 13: testamentum, ib. 28, 1, 24: tabellas dotis, a marriage contract , Suet. Claud. 29 (for which, briefly, dotem, id. ib. 26): tabulas proprio lino, propriāque cerā, Gai Inst. 2, 181: pecuniam, Dig. 46, 1, 64.—

B Trop., to attest, certify, establish, vouch for : monumentis testata consignataque antiquitas, Cic. Div. 1, 40, 87: senatūs judicia, quae publicis populi Romani litteris monumentisque consignata sunt, id. Deiot. 13, 37: auctoritates nostras, to place beyond doubt , id. Clu. 50, 139; id. Red. in Sen. 11, 29; id. Div. in Caecil. 9, 28.—

II To note, write down, to register, record (so lit. aud trop.; for the most part only in Cic.).

A Prop.: litteris aliquid, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 1, 2: fundos publicis commentariis, id. de Or. 2, 55, 224: memoriam publicam (legum) publicis litteris, id. Leg. 3, 20, 46: motum temporis, id. Univ. 9 init.

B Trop.: tot rerum atque tantarum insitae et quasi consignatae in animis notiones. Cic. Tusc. 1, 24, 57: causam, de quā, etc., to make known, indicate (with exprimere), Gell. 14, 2, 17.

VII —Hence, consignātē , adv. (of the P. a. consignatus, a, um, not in use; Hertz, consignatius); acc. to II., in a distinct manner, plainly, distinctly; comp ., Gell. 1, 25, 8.— Sup. : versus consignatissime factus, Gell. 1, 15, 12; cf. the preced.

Related Words

  • consigno

    cōn-sīgnō āvī, ātus, āre, to seal, sign, subscribe, set seal to: tabulas signis: laudatio consignat...

    An Elementary Latin Dictionary