conspiro

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-spīro, āvi, ātum, 1, v. n., to blow or breathe together, to sound together. *

I Lit.: aereaque adsensu conspirant cornua rauco, Verg. A. 7, 615 (et tubae simul inflabantur, Serv.).—Far more freq. and in good prose,

II Trop.

A To harmonize, agree, accord : conspirans mutuus ardor, * Lucr. 4, 1216; cf.: tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28: consilium omnis vitae consentiens et paene conspirans, id. Tusc. 5, 25, 72; id. Lig. 12, 34; Col. 3, 13, 7: in quibus (operibus) plurium conatus, praeeunte aliquā jucundā voce, conspirat, * Quint. 1, 10, 16: talis ... animus, ut multae in illo artes ... multarum aetatum exempla, sed in unum conspirata, harmoniously blending , Sen. Ep. 84, 10.—

B To agree together in thought or feeling, to accord, unite, combine .

1 In a good sense: conligite vos, conspirate nobiscum, consentite cum bonis, Cic. Agr. 1, 9, 26: mirabiliter populus Romanus universus et omnium generum ordinumque consensus ad liberandam rem publicam conspiravit, id. Fam. 10, 12, 4; cf. id. Phil. 3, 5, 13; Col. 3, 13, 7.— Impers. : in commune conspirabatur ab utroque (Cic. Oecon.?) 12 praef. § 8. —

b Part.: conspiratus, mid., having agreed, combined; acting in concert : milites legionis VIII. subito conspirati pila conjecerunt, Caes. B. C. 3, 46 Kraner ad loc.—

2 In a bad sense, to plot together, to enter into a conspiracy, to conspire (so freq. in the histt. after the Aug. per., esp. in Suet.).

α Absol. : priusquam plures civitates conspirarent, Caes. B. G. 3, 10 fin. ; id. B. C. 3, 46; Suet. Caes. 9; id. Galb. 10.—

β With in and acc.: in injuriam, Liv. 3, 36, 9; 3, 56, 12: in caedem alicujus, Tac. A. 15, 68: in necem, Just. 16, 5, 12: in destinatam mortem, id. 20, 3, 4: in facinus, Dig. 49, 16, 3, § 21: in Augustum, Suet. Tib. 8.—Cf. impers. : conspiratum est in eum a sexaginta amplius, Suet. Caes. 80. —*

γ With ad : ad res novas, Suet. Claud. 13.—*

δ With ut : ut Senatum adorirentur, Suet. Caes. 9.—*

ε With ne : conspirasse corporis partes, ne manus ad os cibum ferrent, Liv. 2, 32, 10.—*

ζ With inf.: perdere aliquem, Suet. Claud. 37.—

b Part.: conspīrātus , a, um, having conspired, having entered into a conspiracy : his conspiratis factionum partibus, Phaedr. 1, 2, 4. —And subst.: conspīrāti , ōrum, m., like conjurati, the conspirators , Suet. Caes. 82; id. Galb. 19; id. Dom. 17; id. Ner. 43.— Hence, * conspīrātē , adv., with one accord, unanimously; in comp. : conspiratius ad arma concurrere, Just. 3, 5, 3.

Related Words

  • conspiro

    cōn-spīrō āvī, ātus, āre, to blow together, sound in unison: adsensu conspirant cornua rauco, V. —F...

    An Elementary Latin Dictionary