continuor

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

contĭnŭor, ātus, āri, 1,

dep. collat. form of continuo (rare and mostly post-class.), to unite one's self to, to join : Marius ostio Liris evehitur, adque Aenariam suos continuatur, Sisenn. ap. Non. p. 93: inde me commodum egredientem continuatur Pytheas, Ap. Met. 1, 24, 14; eam, id. ib. 5, 31, 3; 6, 18, 11; 11, 6, 5; Enar. Pan. Const. Aug. 8, 5; Symm. Ep. 1, 53; 4, 44; cf. continuo, I. A. α fin. and β fin.