convenio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (fut. convenibo, Plaut. Cas. 3, 2, 18), v. n. and a.

I To come together, meet together, assemble (class. and freq.).

A In gen.: milites, qui ex provinciā convenerant, Caes. B. G. 1, 8: omnes ... eo convenerant, id. ib. 3, 16: totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt, id. ib. 1, 30: quanto multitudo hominum ad hoc judicium, Cic. Rosc. Am. 5, 11: amici privatique hospites ad eum defendendum convenerunt, Nep. Timo th. 4, 2: ad clamorem hominum, Caes. B. G. 4, 37: ad delectationem, Quint. 3, 4, 6: Pericles, cum haberet collegam Sophoclem, iique de communi officio convenissent, id. Off. 1, 40, 144: nunc ita convenimus, ut possemus dicere, etc., id. Phil. 3, 2, 5: quoniam convenimus ambo, Verg. E. 5, 1; id. A. 1, 361 al.—With the place to or at which, usu. designated by in and acc.: mei capitis servandi causā Romam Italia tota convenit, Cic. Pis. 15, 34; id. Div. 2, 23, 50: unum in locum omnes, Caes. B. G. 4, 19: in coetus scholarum, Quint. 2, 9, 2: in consilium frequentes, Cic. Verr. 2, 2, 29, § 71: reguli in unum convenere, Sall. J. 11, 2: tribuni plebis non desistebant clam inter se convenire, Cic. Agr. 2, 5, 12: et ex proximis hibernis et a Caesare conventura subsidia, Caes. B. G. 5, 28 fin. : convenientis manus dissipare, Auct. B. G. 8, 6.—Rarely with in and abl., or with advv. of place (mostly post-Aug.): uno in loco omnes adversariorum copiae convenissent, Cic. Div. 2, 24, 52 B. and K.; cf.: quanta illic multitudo convenisse dicebatur, Cic. Verr. 2, 2, 66, § 160 B. and K. (al. illuc): in coloniā Agrippiensi in domum privatam conveniunt, Tac. H. 4, 55.—

2 Transf., of inanim. and abstr. subjects: munera multa huc ab amatoribus, Plaut. Ps. 1, 2, 44: huc convenit utrumque bivium, Plin. 6, 28, 32, § 144; cf.: oppi dum in quo omnis negotiatio ejus (Arabiae) convenit, id. 6, 28, 32, § 157: cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur, Cic. Rosc. Am. 22, 62; so id. ad Q. Fr. 1, 4, 4.—

B In partic.

1 Publicist. t. t. of civil communities which belong in jurisdiction to some chief city: ex his civitatibus, quae in id forum convenirent, Cic. Verr. 2, 2, 15, § 38: Carthaginem conveniunt populi LXV., Plin. 3, 3, 4, § 25; cf.: ibi Aethiopicae convenere naves, id. 5, 28, 29, § 105.—

2 Jurid. t. t.: in manum, of a woman who in marriage (by usus, confarreatio, or coëmptio, q. v.) comes into the hands (manus) of her husband, Cic. Fl. 34, 84; id. Top. 3, 14; Quint. 5, 10, 62; Gai Inst. 3, 84: viro in manum, Cic. Top. 4, 23: in manum flaminis, Tac. A. 4, 16 et saep.— In the same sense: in matrimonium alicujus, Dig. 45, 1, 121, § 1: in matrimonium cum viro, to marry , Gell. 18, 6, 8; or, in nuptias, Cod. Th. 3, 7, 11.—

3 Act., to go to one to speak to him, make a request of him, etc., to address, accost, meet, visit : haut multos homines nunc videre et convenire quam te mavellem, Plaut. Mil. 2, 2, 16; id. Pers. 5, 2, 74 al.; Ter. And. 227: (Helvetii) cum eum (sc. Caesarem) in itinere convenissent, Caes. B. G. 1, 27: adversarios ejus, Nep. Dion, 8, 3: illum Atilium, Cic. Rosc. Am. 18, 50: neminem conveni—convenio autem cottidie plurimos—quin omnes, etc., id. Fam. 9, 14, 1: Bruti pueri Laodiceae me convenerunt, id. ib. 3, 7, 1.— Pass. : Balbus tantis pedum doloribus afficitur, ut se conveniri nolit, Cic. Fam. 6, 19, 2: nec eum (Lentulum) a minore Balbo conventum, id. Att. 9, 6, 1: quod conveniundi patris me tempus capere jubebat, Ter. Phorm. 828; Cic. Fam. 1, 8, 7; Nep. Dion, 9, 3 al. — Absol. : aditum petentibus conveniendi non dabat, Nep. Paus. 3, 3.—

b Jurid. t. t., to meet one judicially, to sue, bring an action against, summon before a tribunal : ut heredes ex stipulatu conveniri possint, Dig. 10, 2, 20; 50, 1, 17: de peculio, Paul. Sent. 2, 31: pro parte dimidiā, Dig. 17, 1, 59 et saep.—Also with abstr. objects: dolum aut culpam eorum, Dig. 26, 7, 38: nomen, ib. 42, 1, 15.

II Pregn.

A To come together, to unite, join, combine, couple (cf. coëo, II.).

1 Lit., so mostly of the coition of animals, Lucr. 2, 922; Plin. 11, 24, 29, § 85; Ap. Met. 6, 11, 11 al.—Of the union of atoms: Tandem conveniant ea (primordia) quae convecta repente Magnarum rerum fiunt exordia, Lucr. 5, 429.—

2 Trop.

a With personal subject, to agree with in wishes, decisions , etc., to accord, harmonize (rare; late Lat.), Hyg. Astr. 2, 4; Dig. 9, 2, 27, § 29; Paul. Sent. 1, 1, § 5 (but in Plaut. Ps. 1, 5, the v. 544 is spurious; v. Ritschl, prol. ad Trin. p. 131).—Far more freq.,

b Res convenit or impers. convenit, it is agreed upon , or there is unanimity in respect to something, the matter is decided.

α Res convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos , or absol. : cum his mihi nec locus nec sermo convenit, Plaut. Ps. 4, 7, 10: haec fratri mecum non conveniunt neque placent, Ter. Ad. 59: de dote mecum conveniri nil potest, Plaut. Trin. 2, 4, 168: hoc mihi cum tuo fratre convenit, Cic. Fin. 5, 29, 87; Liv. 2, 39, 8; Quint. 3, 6, 91: pax, quae cum T. Quinctio convenisset, Liv. 34, 43, 2; cf.: pax convenit, Sall. J. 38 fin. ; Liv. 1, 3, 5; 30, 43, 8: in eas condiciones cum pax conveniret, id. 29, 12, 14 al.; and: cum imperatoribus Romanis pacem conventam fuisse, Sall. J. 112, 2: ratio accepti atque expensi inter nos, Plaut. Most. 1, 3, 146: eo signo quod convenerat revocantur, Caes. B. C. 1, 28: quod tempus inter eos committendi proelii convenerat, id. B. G. 2, 19: neminem voluerunt majores nostri esse judicem, nisi qui inter adversarios convenisset, Cic. Clu. 43, 120; so, judex inter eos, Val. Max. 2, 8, 2: posse rem convenire ... si posset inter eos aliquid convenire, Cic. Leg. 1, 20, 53: dum rem conventuram putamus, id. Att. 9, 6, 2: si in eo manerent, quod convenisset, Caes. B. G. 1, 36: in colloquium convenit; condiciones non convenerunt, Nep. Hann. 6, 2; cf. Liv. 30, 40, 14; 38, 11, 1 al.: postquam ardentia vidit castra magister equitum (id convenerat signum), id. 9, 23, 15: signum, Suet. Oth. 6: omnia conventura, Sall. J. 83, 2.— Pass. : pacem conventam frustra fuisse, Sall. J. 112, 2: quibus conventis, Liv. 30, 43, 7.—

β Convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos , with ut , the acc. and inf., with de and abl., or absol. : mihi cum Deiotaro convenit, ut, etc., Cic. Att. 6, 1, 14: idne agebas, ut tibi cum sceleratis, an ut cum bonis civibus conveniret? id. Lig. 6, 18: quicum optime convenisset, id. Verr. 2, 4, 66, § 147: nunc ita convenit inter me atque hunc, ut, etc., Plaut. Capt. 2, 3, 19: non modo inter Patres, sed ne inter consules quidem ipsos satis conveniebat, Liv. 2, 23, 14: conveniat mihi tecum necesse est, ipsum fecisse, etc., Cic. Rosc. Am. 29, 79; Sen. Ben. 7, 4, 5; id. Brev. Vit. 7, 3: inter omnis vero convenit, Sibyllam ad Tarquinium Superbum tris libros attulisse, Plin. 13, 13, 27, § 88; cf. Suet. Vesp. 25: convenit, jam inde per consules reliqua belli perfecta, it is generally asserted , ὁμολογεῖται, Liv. 9, 16, 1; cf. Suet. Claud. 44 et saep.: cum de facto convenit, et quaeritur, etc., Cic. Inv. 1, 8, 11; id. Fin. 4, 26, 72: de duobus minus convenit, Liv. 2, 33, 2; Quint. 1, 4, 17; Col. 2, 9 init. ; Sen. Clem. 2, 7, 4; Gell. 2, 22, 2: quamquam de hoc parum convenit, Quint. 5, 10, 2: quaedam sunt, de quibus inter omnes convenit, id. 2, 12, 2; 4, 5, 28; Cic. N. D. 2, 4, 9; Liv. 42, 25, 11; Sen. Q. N. 2, 12, 2; Plin. Pan. 29, 5: ubi de pace non convenit, signa cecinere, Flor. 2, 6, 59 al.: convenit, victi utri sint eo proelio, Urbem, agrum, etc.... seque uti dederent, Plaut. Am. 1, 1, 70: convenerat, ne interloquereris, Sen. Clem. 1, 9, 9; cf.: quibus consulibus interierit non convenit, Nep. Hann. 13, 1: pacto convenit, etc., Liv. 24, 6, 7; Plaut. Aul. 2, 2, 80: omnis exercitus, uti convenerat. Numidiā deductus, etc., Sall. J. 39, 4: Patres igitur jurati (ita enim convenerat), Liv. 30, 40, 12: pro argento si aurum dare mallent, darent convenit, id. 38, 11, 8.—

B To fit with, in , or to something, to suit, be adapted to.

1 Lit. (rare): quae (cupa) inter orbes conveniat ... quae (fistula) in columellam conveniat, Cato R. R. 21, 1: conveniebatne in vaginam tuam machaera militis? Plaut. Ps. 4, 7, 85: si cothurni laus illa esset, ad pedem apte convenire, Cic. Fin. 3, 14, 46.—More freq.,

2 Transf.: res convenit, or impers . convenit, the thing (or it ) is fit, becoming, seemly, suitable, appropriate, proper, serviceable for something, it becomes , = consentit, congruit.

a Res convenit, constr. with in or ad aliquid, cum aliquā re , the dat., acc., acc. and inf., or absol .

α In or ad aliquid : ceterae vites in quemvis agrum conveniunt, Cato R. R. 6 fin. ; cf. Varr. R. R. 1, 19, 1: quid minus in hunc ordinem convenit? etc., Cic. Phil. 9, 4, 8: convenire quae vitia in quemvis videntur potius, etc., id. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 23, 65: hoc in te unum, id. N. D. 2, 29, 74 Orell. N. cr . nullam contumeliam jacere potueris, quae non ad maximam partem civium conveniret, id. Sull. 7, 23.—

β Cum aliquā re : haec tua deliberatio non mihi convenire visa est cum oratione Largi, Cic. Fam. 6, 8, 2; so id. Fin. 3, 22, 73 al.—

γ With dat.: num videntur convenire haec nuptiis? Ter. And. 366; so Cic. Prov. Cons. 17, 41; id. Fin. 3, 22, 74; Sall. J. 85, 40; Quint. 6, 3, 25; Suet. Galb. 14 et saep.—

δ With acc.: itidem ut tempus anni, aetatem aliam aliud factum convenit, Plaut. Merc. 5, 4, 24 dub. (Lachm. ap. Lucr. p. 64, conj. condecet).—

ε With acc. and inf.: hoc non convenit, me ... agrum habere, Plaut. Trin. 3, 2, 55; so Prop. 2, 1, 41.—

ζ With in and abl.: nihil autem minus in perfecto duce quam festinationem ... convenire arbitrabatur, Suet. Aug. 25.—

η Absol. : hanc mi expetivi, contigit; conveniunt mores, etc., Ter. And. 696: nomen non convenit, id. ib. 942; id. Phorm. 53 (cf. impers. : rationes conferatis; adsidunt; subducunt: ad nummum convenit, Cic. Att. 5, 21, 12): non bene conveniunt, nec in unā sede morantur Majestas et amor, Ov. M. 2, 846: medius ille orationis modus maxime convenit, Quint. 6, 2, 19 et saep.—

b Convenit, impers. , constr. with a clause as subject (so esp. freq. in Lucr. and the elder Pliny).

α Haud convenit, unā ire cum amicā imperatorem in viā, Ter. Eun. 494: convenit illud in his rebus obsignatum habere, Lucr. 2, 582: per se sibi vivere, id. 3, 685: dicere causas leti, id. 6, 708 et saep.: quo maxime contendi conveniat, Caes. B. G. 7, 85, 2: convenit Evandri victos discedere ad urbem, Verg. A. 12, 184; so Hor. A. P. 226; Vell. 1, 3, 2; Quint. 7, 3, 9; Plin. 18, 13, 33, § 126; cf. id. 33, 1, 5, § 15 Sillig.—

β With ut : quī enim convenit, ut? etc., Cic. Phil. 7, 2, 4 (al. evenit): si tibi curae Quantae conveniat Munatius, Hor. Ep. 1, 3, 31; cf. Quint. 8, 6, 63. —To express assent: convenit, well, it is agreed , Plaut. Cas. 2, 3, 54.—Hence,

1 convĕnĭens , entis, P. a.

A (Acc. to II. A. 2.) Agreeing, consistent, accordant, harmonious (syn.: consentiens, concors, congruens): bene convenientes propinqui, Cic. Off. 1, 17, 58; cf.: convenientes optime propinqui cognatique, id. Rosc. Am. 34, 96; Suet. Tib. 7: recta et convenientia et constantia natura desiderat, Cic. Off. 3, 8, 35: conveniens et conjuncta constantia inter augures, id. Div. 2, 39, 82: motus, Lucr. 1, 1029; cf.: inter se motus, id. 2, 941.—More frequently,

B (Acc. to II. B. 2.) Fitting to something, appropriate to, meet, fit, suitable , = congruens; constr. with cum , the dat., ad aliquid, inter se, in and acc. or abl., or absol .

α With cum (rare): motus oris conveniens cum ipsius verbi demonstratione, Nigid. ap. Gell. 10, 4, 4: dies conveniens cum populi vultu, Ov. P. 2, 1, 28.—

β With dat. (very freq.): nihil in hac praeclarā epistulā scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis ejus reperietis, Cic. Fin. 2, 31, 99; Quint. 3, 11, 20; 6, 3, 102 al.; Suet. Tib. 50; Hor. A. P. 316; Ov. P. 3, 9, 36 et saep.: aut sibi convenientia finge, Hor. A. P. 119; cf. Quint. 11, 1, 11: bono civi convenientissimum credidi amplecti, etc., Plin. Ep. 3, 18, 1: disciplina convenientissima, Vell. 1, 6, 3.—

γ Ad aliquid (rare): nihil est tam conveniens ad res vel secundas vel adversas, Cic. Lael. 5, 17: sonus ad formam tauri, Ov. Ib. 436.—

δ In aliquid (very rare): forma in illam conveniens amplitudinem, Vell. 2, 29, 2.—

ε In aliquā re : gratulatio conveniens in eā victoriā, Liv. 45, 19, 3.—

ζ Inter se (rare): in vitā omnia sint apta inter se et convenientia, Cic. Off. 1, 40, 144: inter se motus, Lucr. 2, 941.—

η Absol. (rare): quod sit aptum atque conveniens, Quint. 5, 10, 123: toga, fitting, fitting close , Ov. A. A. 1, 514: nihil convenientius ducens, quam, etc., Suet. Aug. 10.—

b Conveniens est = convenit, consentaneum est, it is fit, proper, becoming, suitable (post-Aug. and rare; cf. congruens): convenientius est dici, Plin. 34, 7, 16, § 35.— Sup. , Plin. Pan. 87, 1; id. Ep. 10, 3 (20), 2.—Adv.: convĕnĭenter , fitly, suitably, conformably, consistently (syn.. congruenter, constanter; class.; most freq. in Cic.): convenienter cum naturā vivere (with congruere), Cic. Tusc. 5, 28, 82: convenienter naturae vivere (with congruenter), id. Fin. 3, 7, 26; cf. id. Off. 3, 3, 13 al.; Hor. Ep. 1, 10, 12: convenienter sibi dicere (with constanter), Cic. Tusc. 5, 9, 26; Ov. A. A. 3, 546: convenienter ad praesentem fortunae statum loqui, Liv. 23, 5, 4.— Sup. , Aug. Civ. Dei, 18, 44.—

2 conventum , i, n. (acc. to II. A. 2.), an agreement, compact, covenant, convention, accord (in good prose): facere promissa, stare conventis, reddere deposita, Cic. Off. 3, 25, 95; 1, 10, 32; id. Part. Or. 37, 130; Liv. 29, 24, 3; Sil. 1, 10 al.—As a jurid. expression, very freq. in the connection pactum conventum (for which the MSS. sometimes, perh. through interpolation, give pactum et conventum), Cic. Part. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 24, 100; id. Caecin. 18, 51; id. Att. 6, 3, 1; Juv. 6, 25; v. pactum.

Related Words