convicium

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

con-vīcĭum (less correctly, acc. to Brambach, convītĭum, but preferred by B. and K., and by recent editors of Plaut. and Ter.), ii, n. [most prob. kindr. with vox; cf. Dig. 47, 10, 15, § 4; Paul. ex Fest. p. 41, 20], a loud noise, a cry, clamor, outcry (class.).

I In gen.: ne clamorem hic facias neu convitium, Plaut. Bacch. 4, 8, 33; cf.: erant autem convivia non illo silentio ... sed cum maximo clamore atque convitio, Cic. Verr. 2, 5, 11, § 28: facere, Ter. Ad. 180 Ruhnk.: cantorum, Cic. Sest. 55, 118: mulierum, id. Fragm. ap. Aquil. Rom. p. 144 (187 Frotsch.): humanae linguae, Ov. M. 11, 601.—Of frogs (with clamor), Phaedr. 1, 6, 5; Col. 10, 12. —Of the cicadae , Phaedr. 3, 16, 3.—

II In partic.

A The sound of wrangling, the cry of altercation or contention : ubi et animus ex hoc forensi strepitu reficiatur et aures convitio defessae conquiescant, Cic. Arch. 6, 12.—

B An urgent, clamorous importunity : epistulam hanc convitio efflagitarunt codicilli tui, Cic. Q. Fr. 2, 11, 1; imitated by Quint. Ep. ad Tryph. 1; cf. also id. ib. 4, 5, 10.—

C A loud, violent disapprobation or contradiction : omnium vestrum, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 40, 125: senatūs, id. Pis. 26, 63.— Most freq.,

D Loud, violent reproaching, abuse, reviling, insult : maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam: quae si petulantius jactatur, convitium; si facetius urbanitas nominatur, Cic. Cael. 3, 6: Pompeius apud populum ... cum pro Milone diceret, clamore convitioque jactatus est. id. Fam. 1, 5, b, 1: cum ei magnum convitium fieret cuncto a senatu, id. ib. 10, 16, 1: alicui convitium facere, id. Att. 1, 14, 5 bis; Plaut. Merc. 2, 1, 11; Cic. Off. 3, 21, 83; Liv. 3, 48, 1; Sen. Ep. 15, 8; id. Ben. 7, 25, 2; Quint. 4, 2, 27; 6, 2, 16 al.; Hor. S. 1, 5, 11; Ov. M. 6, 210 et saep.—

2 Of inanim. subjects: aurium, censure, reproof, correction , Cic. Or. 48, 160: tacitum cogitationis, in thought , Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 26, 1: cave ne eosdem illos libellos ... convicio scazontes extorqueant, Plin. Ep. 5, 11, 2.—

III Meton.

A The object of reproach : convitium tot me annos jam se pascere, Plaut. Merc. prol. 55.—

B Of mockingbirds: nemorum convicia, picae, Ov. M. 5, 676.

Related Words