corruptela

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

corruptēla (conr-), ante-class. also corrumptēla, ae, f. [corrumpo], that which corrupts, a corrupting, corruption, seduction, bribery, etc.

I Prop. (freq. and class. in sing. and plur.): mores hac (sc. cantūs) dulcedine corruptelaque depravati, Cic. Leg. 2, 15, 38: collapsus est hic in corruptelam suam, Plaut. Truc. 3, 2, 3: quem (adulescentulum) corruptelarum illecebris irretisses, Cic. Cat. 1, 6, 13: stupra dico et corruptelas et adulteria, id. Tusc. 4, 35, 75; cf. Suet. Claud. 16: via una corruptelae Bacchanalia erant, Liv. 39, 9, 3: malae consuetudinis ( gen. subj. ), Cic. Leg. 1, 12, 33: mulierum ( gen. obj. ), Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. servi, id. Deiot. 11, 30.—

II Meton. (abstr. pro concreto).

A A corrupter, seducer, misleader : nostrūm liberūm, Ter. Ad. 793: is apud scortum corrumptelast liberis, Plaut. As. 5, 2, 17.—*

B A place of seduction , Front. Aquaed. 76.

Related Words