crīmĭno, āre, 1,
I v. a.; collat. form of criminor, to accuse, make an accusation : aliquem apud aliquem, Plaut. Ps. 1, 5, 78.— Absol. : apud aliquem, Enn. ap. Non. p. 470, 16 (Sat. v. 9 Vahl.).—
B Pass. : Sullanas res defendere criminor, Cic. Agr. 3, 4, 13 dub. Orell. N. cr. : criminatum esse ab aliquo, Hyg. Astr. 2, 18.