cuias

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cūjas (archaic quōjas), ātis, or (anteand post-class.) uncontr. cūjātis, is, pron. interrog. [pronom. stem quo-; cf.: quis, qui],

whence originating? of what country, family , or town? whence? from what place? = ποδαπός; nom. cujatis (quoj-), Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51; Att. ap. Non. p. 426, 24; Plaut. Curc. 3, 37; id. Men. 2, 2, 66; id. Poen. prol. 109; 5, 2, 33; Ap. Met. 1, 5, 8; 8, 24, 12; quem cum percunctaretur Scipio, quis et cujas et cur id aetatis in castris fuisset? etc., Liv. 27, 19, 9: Socrates cum rogaretur, cujatem se esse diceret, Mundanum inquit, etc., Cic. Tusc. 5, 37, 108: cujates estis? aut quo ex oppido? Plaut. Poen. 5, 2, 34.

Related Words