cumulo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

cŭmŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., to form into a heap, to accumulate, heap, or pile up (class.).

I In gen.

A Prop. (mostly post-Aug.; esp. in Curt. and Tac.): materiem, Lucr. 1, 989: nubila, id. 6, 191; 6, 518: stipites, Curt. 6, 6: harenas, id. 5, 1, 30: nivem, id. 5, 4, 88: arma in ingentem acervum, Liv. 45, 33, 1: pyram truncis nemorumque ruinā, Stat. Th. 6, 85.—

B Trop.: benefacta, Plaut. Capt. 2, 3, 64: omnia principatūs vocabula, Tac. H. 2, 80: honores in eam, id. A. 13, 2: tantum honorum atque opum in me cumulasti, id. ib. 14, 53; 1, 21: propemodum saeculi res in illum unum diem fortuna cumulavit, Curt. 4, 16, 10.—

II With special access. ideas (class.).

A To augment by heaping up, to increase, heap, amass, accumulate .

1 With abl.: funus funere, Lucr. 6, 1237 (cf. Liv. 26, 41, 8): aes alienum usuris, id. 2, 23, 6: haec aliis nefariis cumulant atque adaugent, Cic. Rosc. Am. 11, 30; cf.: alio scelere hoc scelus, id. Cat. 1, 6, 14: bellicam gloriam eloquentiā, id. Off. 1, 32, 116.—

2 Without abl.: invidiam, Liv. 3, 12, 8: injurias, id. 3, 37, 3: vitia, Tac. Or. 28: accesserunt quae cumularent religiones animis, Liv. 42, 20, 5.—

B To make full by heaping up, to fill full, fill, overload , etc.

1 Lit.

α With abl.: locum strage semiruti muri, Liv. 32, 17, 10: fossas corporibus, Tac. H. 4, 20: viscera Thyesteis mensis, Ov. M. 15, 462: cumulatae flore ministrae, id. F. 4, 451: altaria donis, Verg. A. 11, 50; cf.: aras honore, donis, Liv. 8, 33, 21; Curt. 5, 1, 20; Val. Fl. 1, 204.—

β Without abl.: altos lacus fervida musta, Ov. Tr. 3, 10, 72; cf.: cumulata ligula salis cocti, a full spoon, spoonful , Col. 2, 21, 2.—

2 Trop.

α With abl.: non possum non confiteri cumulari me maximo gaudio, quod, etc., Cic. Fam. 9, 14, 1; cf.: ponebas cumulatum aliquem plurimis voluptatibus, id. Fin. 2, 19, 63: nunc meum cor cumulatur irā, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37: duplici dedecore cumulata domus, Cic. Att. 12, 5, 1; cf.: orator omni laude cumulatus, id. de Or. 1, 26, 118: tot honoribus cumulatus, Tac. H. 3, 37: hoc vitio cumulata est Graecorum natio, Cic. de Or. 2, 4, 18: neque tot adversis cumulant, overwhelm , Ov. Tr. 4, 1, 55.— *

β With ex : (summum bonum) cumulatur ex integritate corporis et ex mentis ratione perfecta, is made complete, perfect , = completus, absolvitur, Cic. Fin. 5, 14, 40. —

γ Absol. : ad cumulandum gaudium (meum) conspectum mihi tuum defuisse, in order to make my joy full, complete , Cic. Att. 4, 1, 2; cf. under P. a., B. α.

XVI —Hence, cŭmŭlātus , a, um, P. a.

A (Acc. to II. A.) Increased, augmented : eādem mensurā reddere quā acceperis aut etiam cumulatiore, Cic. Brut. 4, 15: gloria cumulatior, Liv. 2, 47, 11; cf. id. 4, 60, 2.—

B (Acc. to II. B.) Filled full, full, complete, perfect .

α Absol. : tantum accessit ad amorem, ut mirarer locum fuisse augendi in eo, quod mihi jam pridem cumulatum etiam videbatur, Cic. Fam. 9, 14, 5: hoc sentire et facere perfectae cumulataeque virtutis (est), id. Sest. 40, 86.—Poet.: veniam ... cumulatam morte remittam, i. e. cumulate referam, shall abundantly reward , Verg. A. 4, 436.—

β With gen.: ineptitudinis cumulatus, Caecil. ap. Non. p. 128, 15: scelerum cumulatissime, Plaut. Aul. 5, 16.—Adv.: cŭmŭ-lātē , in rich abundance, abundantly, copiously (freq. in Cic.; elsewh. very rare), Cic. Fin. 2, 13, 42; id. Div. 2, 1, 3; id. Att. 6, 3, 3 al.— Comp. , Cic. Or. 17, 54.— Sup. , Cic. Fam. 5, 11, 1; 10, 29 init.

Related Words