daedalus

† daedălus, a, um, adj., = δαίδαλος, artificial, skilful (poet. and in postclass. prose).

I Act. : Minerva, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 68, 6 Müll. (Fr. Inc. Lib. xxi. Vahl.): daedalam a varietate rerum artificiorumque dictam esse apud Lucretium terram, apud Ennium Minervam, apud Vergilium Circen, facile est intellegere, cum Graece δαιδάλλειν significet variare, Paul. ex Fest. p. 68 Müll.: Circe (" ingeniosa ," Serv.), Verg. A. 7, 282.—

B With gen.: verborum daedala lingua, the fashioner of words , Lucr. 4, 549; cf.: natura daedala rerum, id. 5, 234.—

II Pass., artificially contrived, variously adorned, ornamented , etc., δαιδάλεος: tecta (apium), skilfully constructed : signa, Lucr. 5, 145: tellus, variegated , id. 1, 7; 228; Verg. G. 4, 179; cf.: carmina chordis, artfully varied on strings , id. 2, 505.— * Adv.: daedăle , skilfully , Jul. Val. Res gest. A. M. 3, 86.