decoloro

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dē-cŏlōro, āvi, ātum, 1, v. a., to deprive of its natural color, to discolor, stain, deface, soil, etc.

I Prop.: " decoloratur id cujus color vitiatur, non mutatur," Sen. Q. N. 2, 41: quod mare Dauniae Non decoloravere caedes, * Hor. Od. 2, 1, 35: manibus collybo decoloratis, Cassius Parmensis ap. Suet. Aug. 4 fin. : cutem (suppurationes), Cels. 2, 8 med. : labra et nares (pallor), id. ib. 6: decoloratum corpus mortui, Auct. Her. 2, 5, 8; 2, 27 fin. : oliva ex albo decoloratur fitque luteola, Col. 12, 49, 9: decoloravit me sol, Vulg. Cant. 1, 5 al.—

II Trop., to tarnish, corrupt, disgrace : aliquem, Cod. Just. 1, 3, 19; cf.: famam, Capitol. Ant. Phil. 19.

Related Words