dĕin-ceps (dissyl., Hor. S. 2, 8, 80; but trisyl. Prud. Cath. 7, 136. Cf. dehinc and deinde), adj. and adv. [capio. Prop., taking place next or after, v. Corss. Ausspr. 2, 591; cf.: particeps, princeps].
I Adj. (gen. deincipis or deincipitis), following thereafter, next following : deinceps qui deinde cepit, ut princeps qui primum cepit, Paul. ex Fest. p. 71, 2 Müll.; cf.: deincipem antiqui dicebant proxime quemque captum ut principem primum captum, ib. 75, 4. So only: deincipiti die, Ap. Flor. no. 16, p. 353, 33.—
II Adv., in a constant series, one after another, successively, in turn , = ἑξῆς or ἐφεξῆς (for syn. cf.: deinde, exinde, inde, indidem, post, postea, porro—freq. and good prose).
A In space: arboribus deinceps constitutis, Varr. R. R. 1, 14, 2: his (saxis) collocatis et coagmentatis alius insuper ordo adicitur, etc.... sic deinceps omne opus contexitur, Caes. B. G. 7, 23, 4; cf. id. B. C. 1, 25, 8: ea quae ἀκροστιχίς dicitur, cum deinceps ex primis versuum litteris aliquid conectitur, Cic. Div. 2, 54, 111; cf. id. de Or. 3, 47, 183: prima ... ac deinceps, Sall. J. 19, 3.—
B In time: duo deinceps reges civitatem auxerunt, Liv. 1, 21: ut deinceps qui accubarent canerent ad tibiam clarorum virorum laudes, Cic. Tusc. 4, 2, 3: trīs fratres, quos video deinceps tribunos plebis per triennium fore, id. Fam. 2, 18, 2; cf. Liv. 6, 5: clamore significant, hunc alii deinceps excipiunt, etc., Caes. B. G. 7, 3.—Esp. freq. with alii, reliqui, multi, omnes, totus : stationes dispositas haberent atque alios alii deinceps exciperent, Caes. B. G. 5, 16 fin. ; cf. Cic. Rep. 1, 37; 6, 21: receperunt Arverni eum deincepsque aliae gentes, Liv. 27, 39; 29, 3; 29, 14 et saep.: reliquis deinceps diebus Caesar silvas caedere instituit, Caes. B. G. 3, 29; cf. id. ib. 5, 40, 4; 7, 23; id. B. C. 3, 56: possum deinceps totam rem explicare, deinde ad extremum, etc., Cic. Verr. 2, 1, 10, § 28; Col. 2, 4, 3.—
C In order.
α With ordinals (rare): septimus sum deinceps praetorius in gente nostra, the seventh in succession , Varr. R. R. 2, 4, 2; cf. Quint. 12, 8, 15.—
β In denoting the successive parts of a discourse: de justitia satis dictum est: deinceps, ut erat propositum, de beneficentia ac de liberalitate dicatur, i. e. ordine sic ferente, successively, in order , Cic. Off. 1, 14, 42; cf. id. ib. 2, 15, 52; 3, 2, 7.—
γ To indicate an immediate sequence: si non ab eo, in quo proxime desitum, deinceps incipietur, id. Inv. 1, 20, 28; cf. id. Ac. 2 ( Luc. ), 14, 46: annales Ennii ut deinceps legi possint, that they may be read on continuously , id. N. D. 2, 37, 93; Auct. Her. 1, 9, 14. In this use deinceps is often very nearly = deinde, Cic. Phil. 4, 4, 8; Liv. 44, 31, 1 al. —
2 In particular combinations.
a Deinde deinceps, inde deinceps, postea deinceps, Gr. ἔπειτα ἑξῆς: deinde etiam deinceps posteris prodebatur, Cic. Leg. 3, 2, 4; cf. id. ib. 3, 19, 43; Liv. 2, 47; Auct. Her. 3, 18: deinceps inde multae, quas non minus diligenter elaboratas ... afferebamus, Cic. Brut. 90, 312; so, deinceps inde, Liv. 5, 37: inde deinceps, id. 1, 44: aequitate sua postea trium regum bellis deinceps omnibus functum officiis, id. 45, 14. —
b Corresp. with primus: primum est officium, ut se conservet in naturae statu: deinceps, ut ea teneat, quae, etc., Cic. Fin. 3, 6, 20; cf.: principes sint patria et parentes ... proximi liberi totaque domus ... deinceps bene convenientes propinqui, id. Off. 1, 17, 58, and Tac. H. 1, 48.—
c Hence, after enumerations, in phrases like Eng. and so forth : ut prima (officia) diis immortalibus, secunda patriae, tertia parentibus, deinceps gradatim reliqua reliquis debeantur, and so on Cic. Off. 1, 45, 160; cf.: nam et in prooemio primum est aliquid et secundum ac deinceps, Quint. 7, 10, 5; Tac. A. 1, 81; cf. Cic. Div. 1, 30, 64: et deinceps, ac deinceps, and so forth , Just. Inst. 1, 12, 6 al.—
d Perge deinceps, go on , Varr. R. R. 3, 8, 1: gallinae villaticae sunt, quas deinceps rure habent in villis, continually , id. ib. 3, 9, 2; cf. Hand, Turs. II. p. 232-238.