dē-versor (vorsor), ātus, 1,
v. dep. n., to be tarrying as a guest, to lodge anywhere as a guest (rare but good prose): cum Athenis apud eum deversarer, Cic. Tusc. 5, 8, 22; so, apud aliquem, id. Att. 6, 1, 25; 13, 2, 2: in domo aliqua, id. Verr. 2, 1, 27; cf. id. Phil. 2, 27 fin. : domi suae deversatum esse, id. Verr. 2, 4, 31, § 70; Liv. 23, 8, 9; 44, 9 fin. : parum laute, Cic. Verr. 2, 1, 25.