dicax

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dĭcax, ācis, adj. [1. dico],

talking sharply, satirical, sarcastic, acute, witty (class.): Demosthenes non tam dicax fuit quam facetus. Est autem illud acrioris ingenii, hoc majoris artis, Cic. Or. 26, 90; cf. Quint. 6, 3, 21; so with facetus, Cic. de Or. 2, 54, 221; id. Cael. 28, 67; with venustus and urbanus, * Cat. 22, 2; with lascivus, Caelius in Quint. 6, 3, 41; with cavillator, Plaut. Truc. 3, 2, 15 et saep.: Satyri, Hor. A. P. 225: dicax in aliquem, Cic. Phil. 2, 31 fin. : argutia, Gell. 12, 2 et saep.— Comp. , Cic. de Or. 2, 60, 244; Liv. 32, 34, 3.— Sup. , Petr. 113, 12.—Adv. does not occur.

Related Words