dimitto

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dī-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.

I With particular reference to the prep., to send different ways, to send apart , i. e.,

A To send out or forth in different directions, to send about (class.).

α With acc.: Naevius pueros circum amicos dimittit, Cic. Quint. 6, 2: consules designatos circum provincias, Suet. Aug. 64: litteras circum municipia, Caes. B. C. 3, 22, 1; cf.: litteras circa praefectos, Liv. 42, 51: litteras per omnes provincias, Caes. B. C. 3, 79, 4; with which cf.: nuntios per agros, id. B. G. 6, 31, 2: librum per totam Italiam, Plin. Ep. 4, 7, 2: edicta per provincias, Suet. Galb. 10: certos per litora, Verg. A. 1, 577 et saep.: nuntios tota civitate Aeduorum, Caes. B. G. 7, 38, 9: nuntios in omnes partes, id. ib. 4, 19, 2; 4, 34, 5; cf. ib. 5, 49, 8; and poet.: aciem (i. e. oculos) in omnes partes, Ov. M. 3, 381: praefectos in finitimas civitates, Caes. B. G. 3, 7, 3; cf.: Manlium Faesulas, Sall. C. 27 et saep.: nuntios ad Centrones, etc., Caes. B. G. 5, 39, 1; so with ad , id. ib. 6, 34, 8; id. B. C. 1, 52 fin. al.: legatos quoquoversus, id. B. G. 3, 23, 2; 7, 4, 5; id. B. C. 1, 36, 2: dimissos equites pabulandi causa, id. ib. 1, 80, 3; cf. equitatum, id. B. G. 7, 71, 5: omnem ab se equitatum, id. ib. § 1.—Trop.: animum ignotas in artes, Ov. M. 8, 188, directs, applies (al. demittit).—

β Without object acc. : dimisit circum omnes propinquas regiones, Caes. B. C. 3, 112, 6: per provincias, Liv. 29, 37: ad amicos, Cic. Tull. Fragm. § 22; cf.: in omnes partis, Caes. B. G. 6, 43, 1.—

B To separate a multitude, to break up, dissolve; and subjectively, to dismiss (from one's self), to discharge, disband : senatu dimisso, Cic. Lael. 3, 12: senatum, id. Verr. 2, 4, 65: concilium, id. Leg. 2, 12, 31; id. Vatin. 2, 5; Caes. B. G. 1, 18; 1, 31; id. B. C. 1, 32, 4 et saep.; cf. conventum, Sall. C. 21 fin. : exercitum (a standing military t. t.; cf. Vell. 2, 52, 4), Caes. B. C. 1, 2, 6; 1, 9, 5 et saep.: plures manus (with diducere, and opp. continere manipulos ad signa), Caes. B. G. 6, 34, 5: delectum, Plaut. Rud. 4, 8, 15: convivium, to break up , Liv. 36, 29; Tac. A. 15, 30 et saep.

II With particular reference to the verb, to send away either an individual or a body; to let go, discharge, dismiss, release .

A Lit.: aliquem ab se et amandare in ultimas terras, Cic. Sull. 20, 57; so, aliquem ab se, id. Fam. 13, 63; Nep. Att. 4, 2: discedentem aliquem non sine magno dolore, Cic. Att. 12, 18, 4 fin. : aliquos aequos placatosque, id. Or. 10, 34; so, aliquem incolumem, Caes. B. C. 1, 18, 4; 1, 23, 3: ex custodia, Liv. 23, 2, 14: e carcere, Just. 21, 1, 5: impunitum, Sall. C. 51, 5: saucium ac fugatum, Nep. Hann. 4: neminem nisi victum, id. ib. 3 et saep.; cf.: aliquem ludos pessumos, i. e. pessime ludificatum, Plaut. Rud. 3, 5, 12: uxorem, i. e. to put her away, repudiate her , Suet. Aug. 63 al.: Cossutia dimissa, quae desponsata fuerat, etc., id. Caes. 1: sponsam intactam, id. Aug. 62: cf. also: aliquam e matrimonio, Suet. Tib. 49; v. also under no. B.: creditorem, i. e. to pay him , Dig. 31, '72: debitorem, i. e. to forgive him the debt , ib. 50, 9, 4: equos, in order to fight on foot, Tac. Agr. 37 fin. ; Verg. A. 10, 366; but also in order to flee, Caes. B. C. 3, 69 fin. : hostem ex manibus, id. ib. 1, 64, 2; 3, 49, 2; cf. also: Demosthenem (i. e. his orations) e manibus, to put out of one's hands, to lay down , Cic. Or. 30; cf.: istos sine ulla contumelia dimittamus, id. de Or. 3, 17, 64: milites, in oppidum, Caes. B. C. 1, 21, 2: a turpissima suspicione, to free, relieve , Petr. 13, 4.— Absol. : dimittam, ut te velle video, Plaut. Trin. 4, 2, 106; Cic. de Or. 1, 28; Quint. 11, 3, 86 al. —

2 Transf., of inanimate objects: eum locum, quem ceperant, to abandon, desert , Caes. B. C. 1, 44, 4: Italiam, id. ib. 1, 25, 4: ripas, id. B. G. 5, 18 fin. : complura oppida, Hirt. B. G. 8, 5: provinciam, Liv. 40, 43: captam Trojam, Ov. M. 13, 226 et saep.: fortunas morte, Cic. Tusc. 1, 6, 12; cf. patrimonium, id. Caecin. 26 fin. : speratam praedam ex manibus, Caes. B. G. 6, 8, 1: signa ex metu, id. B. C. 3, 69 fin. ; cf. arma, Sen. Ep. 66 fin. ; Luc. 3, 367 et saep.— Esp.: dimissis manibus, with hands relaxed , i. e. in all haste : ibi odos dimissis manibus in caelum volat, Plaut. Ps. 3, 2, 52; cf.: dimissis pedibus, id. ib. v. 54: dimissis manibus fugere domum, id. Ep. 3, 1, 16.—

B Trop., to renounce, give up, abandon, forego, forsake : ista philosophia, quae nunc prope dimissa revocatur, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 4, 11: rem saepius frustra tentatam, Caes. B. C. 1, 26 fin. : exploratam victoriam, id. B. G. 7, 52, 2: oppugnationem, id. ib. 7, 17, 4; id. B. C. 3, 73, 1: occasionem rei bene gerendae, id. B. G. 5, 57, 1; cf. id. B. C. 1, 72, 4; 3, 25, 4: rei gerendae facultatem, id. ib. 1, 28, 2; 3, 97, 1: omnem rei frumentariae spem, id. ib. 1, 73, 1: condiciones pacis, id. ib. 1, 26, 2: principatum, id. B. G. 6, 12, 6: tempus, id. ib. 2, 21 fin. ; Cic. de Or. 2, 21, 89: suum jus (opp. retinere), id. Balb. 13, 31: vim suam, id. Fam. 9, 12: libertatem; id. Planc. 34 fin. : amicitias, id. Lael. 21: commemorationem nominis nostri, id. Arch. 11 fin. : quaestionem, id. Verr. 2, 2, 30: curam, id. Att. 14, 11; Tac. Or. 3: praeterita, instantia, futura pari oblivione, id. H. 3, 36: matrimonia, Suet. Calig. 25: fugam, Verg. A. 11, 706: coeptum iter, Ov. M. 2, 598: cursus, id. ib. 11, 446 et saep.: tantam fortunam ex manibus, Caes. B. G. 6, 37 fin. : studium et iracundiam suam rei publicae dimittere, i. q. condonare, to sacrifice to the good of the state , id. B. C. 3, 69, 3; cf.: tributa alicui, i. e. to remit , Tac. H. 3, 55: laudibus nomen alicujus in longum aevum, to transmit , Luc. 1, 448: dimissum quod nescitur, non amittitur, is foregone, not lost , Pub. Syr. 138 (Rib.).

Related Words