dispendĭum, ii, n. [dispendo] (opp compendium, v. 3, dis, II.), expense, cost, loss (mostly ante- and post-class.; cf.: impensa, impendium, sumptus; also: noxa, damnum, detrimentum, jactura, incommodum).
I Lit.: dispendium ideo, quod in dispendendo solet minus fieri, Varr. L. L. 5, § 183 Müll.: sine damno et dispendio, Plaut. Poen. 1, 1, 35; cf. so with sumptus, Ter. Eun. 929: minore nusquam bene fui dispendio, Plaut. Men. 3, 2, 20: ut gratiam ineat sine suo dispendio, Ter. Hec. 795: neque dispendi facit hilum, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 60 Müll.; cf. * Lucr. 2, 1127: alicui afferre dispendium, Col. 4, 24, 1: quod dispendium pauci intellegunt, Plin. 36, 6, 9, § 53: dispendia (comae), Ov. Am. 1, 14, 43; cf. id. ib. 1, 7, 25: viarum, i. e. a roundabout way , Mart. 9, 100: silvae, Luc. 8, 2.—
2 Trop.: hic tibi ne qua morae fuerint dispendia tanti, loss of time , * Verg. A. 3, 453: famae, Claud. VI. Cons. Hon. 452: disciplinae, Aus. Grat. Act. 32.