dispunctio

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dispunctĭo, ōnis, f. [dispungo], a settling up, balancing of accounts (late Lat.).

I Lit.: concedenda creditoribus (with recognitio), Dig. 42, 5, 15.—

II Trop., an investigation, examination, a testing : boni et mali operis, Tert. adv. Marc. 5, 12: utriusque meriti, id. Apol. 18: vitae, i. e. death , id. Test. Anim. 4; id. de Anim. 33 fin.