dispungo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dis-pungo, xi, ctum, 3, v. a. In postAug. mercant. lang., to check off the debits and credits of an account; hence, to examine, revise, settle, balance an account: dispungere est conferre accepta et data, Dig. 50, 16, 56.

I Lit.: rationes expensorum et acceptorum, Sen. Ben. 4, 32 fin. : nostram et Julii Attici rationem, Col. 3, 3, 12: rationes (with excutere), Dig. 40, 7, 6, § 6. —

II Trop.: dispunge et recense vitae tuae dies, Sen. Brev. Vit. 7: neque quisquam elegantius intervalla negotiorum otio dispunxit, i. e. devoted, gave up , Vell. 1, 13, 3 Ruhnk. (for which: interpuncta intervalla, Cic. Or. 16, 53): elogia sententiis, i. e. to examine, weigh , Tert. Apol. 44; cf.: specialis medicinae dispuncta prophetia, i. e. tried, approved , id. adv. Marc. 4, 10: ordinem coeptum, i. e. to bring to an end , id. adv. Jud. 9 fin.