dissideo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dis-sĭdĕo, ēdi, essum, 2, v. n. [sedeo], to sit apart, to be remote from, to be divided, separated.

I Lit. (only poet. and very rare): quantum Hypanis dissidet Eridano, Prop. 1, 12, 4: sceptris nostris, * Verg. A. 7, 370: ab omni dissidet turba procul Laïus, Sen. Oed. 618; Sil. 7, 736.—Far more freq. and class.,

II Trop., to be at variance , to disagree , to think differently. —Constr. with ab , cum , inter se , or absol.

α With ab : nullam esse gentem tam dissidentem a populo Romano odio quodam atque discidio, Cic. Balb. 13, 30; cf. id. Verr. 2, 5, 71; id. Lael. 1, 2: a senatu, id. Brut. 62, 223: a tribuno plebis (consules), id. Sest. 19, 44: a Pompeio in tantis rebus, id. Att. 7, 6, 2: a nobis (altera pars senatus), id. Rep. 1, 19 et saep.: non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere, id. Fin. 4, 1, 2; cf. id. ib. 4, 2, 3: animus a se ipse dissidens secumque discordans, id. ib. 1, 18, 58: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere dicebat, id. Rep. 1, 38; cf. id. Off. 2, 2, 8: ab ingenio matris, Ov. H. 7, 36 et saep.—

β With inter se : leviter inter se dissident, Cic. Att. 1, 13, 2: cupiditates in animis inclusae inter se dissident atque discordant, id. Fin. 1, 13, 44; cf. id. N. D. 1, 2 fin.

γ With cum : cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chrysippus dissidet, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 47, 143; cf.: non cum homine, sed cum causa, id. Phil. 11, 6, 15.—*

δ With dat.: virtus dissidens plebi, Hor. C. 2, 2, 18.—

ε With abl. manner : ex quo facile intellectu est verbis eos, non re dissidere, Cic. Fat. 19, 44: capitali odio, id. Lael. 1, 2.—

ζ Absol. : de qua (definitione summi boni) qui dissident, de omni vitae ratione dissident, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 43, 132; id. Leg. 1, 20, 53 (opp. congruae): cum Julia primo concorditer et amore mutuo vixit, mox dissedit, he fell out with her , Suet. Tib. 7: Medus dissidet armis, Hor. C. 3, 8, 20; cf.: dissidet miles, Tac. A. 1, 46: dissident olores et aquilae, live at enmity , Plin. 10, 74, 95, § 203 et saep.: spes incesserat dissidere hostem in Arminium ac Segestem, i. e. were divided into two factions , that of Arminius and Segestes , Tac. A. 1, 55.— Pass. impers. : histriones, propter quos dissidebatur, Suet. Tib. 37.—

B Of inanimate and abstract subjects in gen., to be unlike , dissimilar , different , various; to differ , disagree.

α With a : nostra non multum a Peripateticis dissidentia, Cic. Off. 1, 1, 2; cf.: scriptum a sententia, id. de Or. 1, 31, 140: gestus a voce, Quint. 11, 3, 165 al.—

β With cum : voluntas scriptoris cum scripto, Auct. Her. 2, 9, 1: verba cum sententia scriptoris, Cic. Inv. 1, 13 init.

γ Absol. : si inaequalitate dissident (supercilia), Quint. 11, 3, 79: supercilia dissidentia (opp. constricta), id. 1, 11, 10; cf.: si toga dissidet impar, i. e. sits uneven , one-sided , Hor. Ep. 1, 1, 96 (cf. the opp. aequaliter sedet, Quint. 11, 3, 141): si duo haec verba idem significant, neque ulla re aliqua dissident, Gell. 13, 24, 4.

Related Words