divulgo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

dīvulgo, āvi, ātum, 1, v. a.,

I to spread among the people , to make common , publish , divulge (rare but class.; cf.: publico, vulgo, pervulgo, pervagor): librum, Cic. Att. 12, 40; 13, 21, 4; id. Or. 31 fin. ; cf. seria, id. Phil. 2, 4: consilium Domitii, * Caes. B. C. 1, 20, 1: chirographa omnium, Suet. Calig. 24: versiculos, id. ib. 8: omnem mimum, id. Oth. 3 fin. et saep.: rem sermonibus, Cic. Font. 5, 10; cf.: aliquid turpi fama, Tac. A. 12, 49: opinionem tam gloriosae expeditionis, Just. 42, 2, 11; cf.: hanc opinionem in Macedoniam, id. 12, 5, 5.— With acc. and inf.: non est divulgandum de te jam esse perfectum, Cic. Fam. 6, 12, 3; cf. Suet. Claud. 39 fin.

B Transf., to make common : cujus primum tempus aetatis palam fuisset ad omnium libidines divulgatum, lowered or degraded to , Cic. Post. Red. ap. Sen. 5, 11.

III —Hence, dīvulgātus , a, um, P. a., widespread : alicujus divulgata gloria, Lucr. 6, 8: divulgata veris ante habere, Tac. A. 4, 11: Afer divulgato ingenio, id. ib. 4, 52: magistratus levissimus et divulgatissimus (sc. praeturae), i. e. most common , Cic. Fam. 10, 26, 2.— Comp. and adv. do not occur.