dŏlus, i, m. [Sanscr. dal-bhas, deceit; Gr. δόλος, cunning, δέλεαρ, bait]. Orig.,
I a device , artifice; hence, evil intent , wrongdoing with a view to the consequences (opp. culpa, negligence; cf. also: fallacia, fraus, astutia, calliditas).—In the older, and esp. the jurid. lang.: dolus malus, a standing expression for guile , fraud , deceit : doli vocabulum nunc tantum in malis utimur, apud antiquos etiam in bonis rebus utebatur. Unde adhuc dicimus Sine dolo malo , nimirum quia solebat dici et bonus, Paul. ex Fest. p. 69, 10 Müll.: in quibus ipsis (formulis) cum ex eo (sc. Aquillio) quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat; cum esset aliud simulatum, aliud actum, Cic. Off. 3, 14, 60; cf. id. Top. 9 fin. ; and id. N. D. 3, 30: Labeo sic definit: Dolum malum esse omnem calliditatem, fallaciam, machinationem ad circumveniendum, fallendum, decipiendum alterum adhibitam, Dig. 4, 3, 1; so, dolus malus, acc. to Cic. Off. 3, 15, 61; 3, 24, 92; id. Fl. 30, 74; id. Att. 1, 1, 3: dolo malo instipulari, Plaut. Rud. 5, 3, 25; in a pub. law formula in Liv. 1, 24 fin. ; and 38, 11; Ter. Eun. 515 Don.; Dig. 4, 3 tit.: de dolo malo, and ib. 44, 4 tit.: de doli mali et metus exceptione, et saep.; opp. culpa, Cod. 5, 40, 9.—Far more freq. and class. (but rarely in Cic.),
II Without malus, guile , deceit , deception : haud dicam dolo, Plaut. Trin. 1, 2, 53: non dolo dicam tibi, id. ib. 2, 4, 79; id. Men. 2, 1, 3; ita omnes meos dolos, fallacias, Praestigias praestrinxit commoditas patris, Poëta ap. Cic. N. D. 3, 29, 73; cf.: huic quia bonae artes desunt, dolis atque fallaciis contendit, Sall. C. 11, 2: aliquem ductare dolis, Plaut. Capt. 3, 4, 109: consuere, id. Am. 1, 1, 211: versare, Verg. A. 2, 62: nectere, Liv. 27, 28 init. et saep.: nam doli non doli sunt, nisi astu colas, Plaut. Capt. 2, 1, 30; so with astu, Suet. Tib. 65; Verg. A. 11, 704; cf. with astutia, Sall. C. 26, 2: per sycophantiam atque per doctos dolos, Plaut. Ps. 1, 5, 70; cf. ib. 113: per dolum atque insidias, Caes. B. G. 4, 13, 1; and with this last cf.: magis virtute quam dolo contendere, aut insidiis niti, id. ib. 1, 13, 6.—Prov.: dolo pugnandum est, dum quis par non est armis, Nep. Hann. 10: tempus atque occasionem fraudis ac doli quaerere, Caes. B. C. 2, 14, 1; so with fraus, Liv. 1, 53: consilio etiam additus dolus, id. 1, 11: per dolum ac proditionem, id. 2, 3: dolis instructus et arte Pelasgā, Verg. A. 2, 152 et saep.: subterranei = cuniculi, Flor. 1, 12, 9: volpis, Lucr. 3, 742; cf. id. 5, 858 and 863; Vulg. Matt. 26, 4 et saep.—
III Transf., the means or instrument of deceit : dolos saltu deludit, i. e. the nets, Ov. Hal. 25: subterraneis dolis peractum urbis excidium, Flor. 1, 12, 9.—Dolus, as a deity, Val. Fl. 2, 205: superavit dolum Trojanum, Dolon , Plaut. Ps. 4, 7, 142.—
B = culpa: dolo factum suo, by his own fault , Hor. S. 1, 6, 90.