dŭŏ-dēni, ae, a,
distr. num. , twelve each; twelve : uxores habent deni duodenique inter se communes, Caes. B. G. 5, 14, 4: duodena describit in singulos homines jugera, Cic. Agr. 2, 31, 85; Liv. 5, 33; cf.: fossa duplex duodenūm pedum, Caes. B. G. 7, 36, 7: milia, id. ib. 7, 75, 3: astra, Verg. G. 1, 232; cf. signa, Ov. M. 13, 618: nec inveniuntur qui velint debere rei publicae, praesertim duodenis assibus, at twelve per cent. , Plin. et Traj. Epist. 54, 1.