eniteo

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

ē-nĭtĕo, tŭi, 2, v. n., to shine forth, shine out, gleam, brighten (class.).

I Lit.: fruges enitent, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 5; cf.: myrtus floridis ramulis, Cat. 61, 21: campus, Verg. G. 2, 211: caelum, i. e. to become fine again , clear up , Gell. 19, 1, 7: tantum egregio decus enitet ore, Verg. A. 4, 150.—

II Trop., to shine forth , to be eminent , distinguished (a favorite expression of Cicero): quod in eis orationibus, quae Philippicae nominantur, enituerat Demosthenes, Cic. Att. 2, 1, 3; cf. id. Inv. 2, 2, 5; id. de Or. 2, 28 fin. ; id. Fl. 7, 17: virtus in bello, id. Mur. 14 fin. ; cf. Liv. 1, 42; 4, 3: oratio Crassi, Cic. Brut. 59, 215; Liv. 22, 27.

Related Words