ĕt, conj. [Sanscr. ati, beyond; Gr. ἔτι, besides, yet; Lat. et-iam, at-avus], serves to connect, in the most general manner, single words or entire sentences, and.
I In gen.: qui illius impudentiam norat et duritudinem, Cato ap. Gell. 17, 2, 20: te sale nata precor, Venus et genetrix patris nostri, Enn. ap. Non. 378, 16 (Ann. v. 53 ed. Vahlen): blande et docte percontat, Naev. ap. Non. 474, 7: ut, quoad possem et liceret, a senis latere numquam discederem, Cic. Lael. 1, 1: de quo praeclare et multa praecipiuntur, id. Or. 21, 70: qui filium consularem clarum virum et magnis rebus gestis amisit, id. Fam. 4, 6; cf.: major (frater) et qui prius imperitarat, Liv. 21, 31: haec pueris et mulierculis et servis et servorum simillimis liberis esse grata, Cic. Off. 2, 16, 57 et saep.: salicta locis aquosis, humectis, umbrosis, propter amnes ibi seri oportet. Et id videto, uti, etc., Cato R. R. 9: optime vero, frater: et fleri sic decet, Cic. Leg. 2, 3 fin. : qua de re est igitur inter summos viros major dissensio? Et omitto illa, quae relicta jam videntur, id. Ac. 2 ( Luc. ), 42 et saep.
II In partic.
A To subjoin a word or phrase which more accurately defines or more briefly comprehends what goes before, and indeed , and moreover , and that too : te enim jam appello, et ea voce, ut me exaudire possis, Cic. Mil. 25, 67: at laudat, et saepe, virtutem, id. Tusc. 3, 20, 48; cf.: id, et facile, effici posse, Nep. Milt. 3, 4: errabas, Verres, et vehementer errabas, Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121; so with a repetition of the same word: hostis et hostis, id. ib. 2, 2, 21, § 51: tenetur, judices, et manifeste tenetur, id. ib. 2, 3, 65, § 152; id. Cat. 3, 10; id. Deiot. 3; id. Mil. 23, 61 al.; Liv. 26, 13; Sen. de Clem. 15 et saep.: haec nostra ut exigua et minima contemnimus, Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 41, 127; cf. id. ib. 2, 10, 32: nulla enim nobis societas cum tyrannis, et potius summa distractio est, id. Off. 3, 6, 32; cf.: cur eo non estis contenti? et cur id potius contenditis, quod? etc., id. Ac. 2 ( Luc. ), 17, 74: si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris, id. Fin. 2, 21, 69: omitto illa, quae relicta jam videntur, et Herillum, qui in cognitione et scientia summum bonum ponit, id. Ac. 2 ( Luc. ), 42: Romani, quibus Poeni et Hannibal in cervicibus erat, Just. 29, 3, 7: studiose ab his siderum magnitudines, intervalla, cursus anquirebantur et cuncta caelestia, Cic. Tusc. 5, 4, 10: valde a Xenocrate et Aristotele et ab illa Platonis familia discreparet, id. Leg. 1, 21, 55 et saep.: et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore, Cic. Fin. 1, 12, 42. —
B To connect things similar or dissimilar after the words aeque, par, idem, similis, alius, etc. (more commonly atque, v. atque, I. 2.), as , than , and : nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus, Cic. Fin. 1, 20, 67, v. aeque: omnia fuisse in Themistocle paria et in Coriolano, Cic. Brut. 11, 43; cf.: nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo, Ter. Ad. 957: Clodius eadem hora Interamnae fuerat et Romae, Cic. Mil. 17 fin. ; cf. Sall. C. 58, 11: haec eodem tempore Caesari referebantur, et legati veniebant, etc., Caes. B. G. 1, 37, 1: similem sibi videri vitam hominum et mercatum eum, qui, etc., Cic. Tusc. 5, 3, 9; cf.: neu simili forma et quom, etc., Lucr. 2, 416 and 420: nec ratione alia, et cum, id. 1, 280: non enim alia causa est aequitatis in uno servo et in pluribus, than , Cic. Caecin. 20, 57; id. Off. 2, 18; id. de Or. 3, 18, 66; id. Cael. 28 fin. ; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 3: aliter doctos (loqui) et indoctos? Cic. Fin. 5, 29 fin. —
C To connect two immediately successive points of time (only in poets and historians, esp. since the Aug. per.; cf. atque, II. C.), often to be rendered in English by when , and then : advenit, et navibu' complevit litora, Poeta ap. Cic. Div. 1, 31 fin. : dixit, et extemplo ... sensit medios delapsus in hostes, Verg. A. 2, 376: dixit (dixerat), et, id. ib. 1, 402; 2, 705; 3, 258; Val. Fl. 1, 569; Stat. Th. 2, 120 al.; cf.: nec plura effatus et, Verg. A. 8, 443: sic fatus et, Stat. Th. 12, 773: nec longum tempus et ingens exiit arbos, Verg. G. 2, 80; cf. Stat. Th. 7, 300; Plin. Ep. 5, 14, 8; Tac. H. 2, 95: vix prima inceperat aestas, Et pater Anchises dare fatis vela jubebat, Verg. A. 3, 9; so, vix ... et, id. ib. 5, 858; 6, 498; Stat. Th. 2, 293; cf.: vixdum ... et, Liv. 43, 4, 10; cf. also: simul haec effatur, et, etc., Luc. 6, 246.—
D After an imperative, to subjoin the consequence of an action (poet. and in postAug. prose), and then : dic quibus in terris, et eris mihi magnus Apollo, Verg. E. 3, 104; Ov. Am. 2, 14, 44; Phaedr. 3, 5, 7; Luc. 4, 487; 2, 515; Sen. de Clem. 1, 16; Plin. Pan. 43, 3; 45, 6: sit mihi, quod nunc est, etiam minus; et mihi vivam Quod superest aevi, Hor. Ep. 1, 18, 107.—
E To subjoin the minor proposition (assumptio or propositio minor) in a syllogism, now , but (cf. atque, II.): eorum, qui videntur, alia vera sunt, alia falsa: et quod falsum, id percipi non potest: nullum igitur est, etc., Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 13, 40; id. Tusc. 3, 4, 9; 5, 17; id. N. D. 3, 13, 33 al.—
F With an accessory affirmative notion, and in fact , and indeed , and truly , and so : multa me sollicitant ... et sexcenta sunt, Cic. Att. 2, 19: et sunt illa sapientis, id. Tusc. 3, 8 fin. ; id. Leg. 2, 3, 7: et erat, ut retuli, clementior, Tac. A. 2, 57: jam pridem a me illos abducere Thestylis orat; Et faciet, quoniam sordent tibi munera nostra, Verg. E. 2, 44 et saep.: estne ille noster Parmeno? et certe ipsus est, Ter. Eun. 974; with certe, id. Ad. 78; with hercle, Cic. Brut. 72; id. Fin. 2, 8; id. Fam. 2, 18, 2.—
G To subjoin an emphatic question or exclamation: et sunt qui de via Appia querantur, taceant de curia? Cic. Mil. 33, 91; id. Sest. 39, 80; id. Clu. 40, 111; id. Phil. 1, 8 et saep.; Verg. G. 2, 433; id. A. 1, 48; Ov. M. 13, 338 al.: et his tot criminibus testimoniisque convictus in eorum tabella spem sibi aliquam proponit, etc., Cic. Verr. 2, 5, 16 fin. ; id. Mil. 12 fin. ; Plin. Pan. 28, 6; Flor. 4, 2, 89.—Esp. with quisquam : et quisquam dubitabit quin, etc., Cic. de Imp. Pomp. 14, 42 Matthiae; Ov. Am. 3, 8, 1 al.—
H To connect an idea as either homogeneous or complementary to that which precedes, and so too , and also , and moreover , and at the same time; too , also , likewise (hence, often in Liv., Curt., and late Lat., rarely in Cic., = etiam; cf. Anton. Stud. pp. 26-69; Krebs, Antibarb. p. 420): Terentia te maxime diligit salutemque tibi plurimam ascribit, et Tulliola, deliciae nostrae, Cic. Att. 1, 5 fin.: Ge. Salvus sis. Di. Et tu salve, Plaut. Stich. 2, 1, 44; id. Trin. 1, 2, 11; id. Mil. 4, 8, 42; Ter. Hec. 197; for which: salve et tu, Plaut. Most. 3, 1, 42; v. the foll.: haec ipsa mihi sunt voluptati: et erant illa Torquatis, Cic. Fin. 1, 7, 25: ubi tunc eras? Romae. Verum quid ad rem? et alii multi, id. Rosc. Am. 33, 92; cf. ib. § 94: et illud videndum quanto magis homines mala fugiant, id. Part. 26: et mihi sunt vires, et mihi facta tuba'st! Tib. 2, 6, 10; cf. Ov. Tr. 1, 3, 83: nihil verius. Probe et ille, Cic. Tusc. 4, 34, 73; so, et ille, id. ib. 3, 13 fin. : et ipse, id. Caecin. 20 fin. ; so id. de Or. 1, 46, 202; Liv. 1, 12; 6, 3; 41, 24 et saep.; cf.: simul et ille, Cic. Clu. 4, 10; 17, 48; 57, 155; id. Verr. 2, 5, 1: simul et iste, id. ib. 2, 1, 41; Sall. J. 20, 1 et saep.: et nunc ego amore pereo, Plaut. Poen. 1, 1, 14; so, et nunc, id. Curc. 4, 2, 7; Cic. Leg. 2, 16, 40; id. Fam. 13, 54, 2; Caes. B. G. 6, 13 fin. ; for which: nunc et, Hor. C. 1, 4, 11; cf.: nonnumquam et, Caes. B. G. 1, 15, 3: sunt et, Cic. Top. 6; Verg. A. 9, 136: meruit et, Suet. Caes. 3 et saep.: quoniam formam cepi hujus in me et statum, Decet et facta moresque hujus habere me similes item, Plaut. Am. 1, 1, 111: nam et qui parat pecus, necesse est constituat numerum, etc., Varr. R. R. 2, 1, 24: so, nam et, Cic. Leg. 1, 11; 2, 25, 63; id. de Or. 1, 25; id. Off. 1, 40, 142; Liv. 6, 19 al.; cf.: at et, Cic. Tusc. 3, 3: sed et, id. Att. 5, 10 fin. ; Quint. 10, 1, 107; and with a preceding non modo or non solum (post-Aug.), Tac. G. 15, 35; id. A. 14, 39; Suet. Aug. 89 et saep.; cf.: et ... non = ne ... quidem, ego vero et in ipsa suffocatione non desii, etc., Sen. Ep. 54, 3: ergo et, Cic. Fin. 3, 8, 27; id. Leg. 1, 12, 33; id. Div. 1, 50, 114: itaque et, id. Tusc. 3, 26, 63 et saep.—
I When repeated, et ... et, it serves, like the Gr. καὶ ... καί or τε καί, to connect two ideas partitively, both ... and , as well ... as , not only ... but also : hoc etiam ad malum accersebatur malum, Et discipulus et magister perhibebantur improbi, Plaut. Bacch. 3, 3, 23; 4, 8, 45: et audax et malus, id. ib. 4, 9, 25: eloquere utrumque nobis, et quid tibi est, et quid velis nostram operam, id. Cist. 1, 1, 59: ut et severitas adhibeatur et contumelia repellatur, Cic. Off. 1, 38, 137: dimitto (puerum), et ut a magistris ne abducam et quod mater discedit, id. Q. Fr. 3, 9 fin. : non et legatum argentum est et non est legata numerata pecunia, id. Top. 13 et saep. More than twice: quo facilius et hujus hominis innocentissimi miserias et illorum audaciam cognoscere possitis et rei publicae calamitatem, Cic. Rosc. Am. 5 fin. ; so three times, id. Att. 12, 4, 2; id. Q. Fr. 3, 9 fin. et saep.; six times, Cic. Fam. 13, 25; ten times, id. de Or. 1, 20, 90.—With a subordinate que or atque : nam et semper me coluit diligentissimeque observavit et a studiis nostris non abhorret, Cic. Fam. 13, 22; with atque, id. de Or. 1, 21, 95.—Et ... que are sometimes used for et ... et (rarely in Cic.; freq. in Liv. and post-Aug. writers): quis est quin intellegat et eos inmemores fuisse, nosque honestate duci? Cic. Fin. 5, 22, 64; id. Brut. 88, 302: id et singulis universisque semper honori fuisse, Liv. 4, 2; 5, 46 fin. ; 24, 2 fin. ; 32, 32 fin. ; Tac. Agr. 2 fin. ; Suet. Ner. 33 al.—Sometimes the second et subjoins a more weighty assertion; in which case et ... et = cum ... tum, not only ... but also : homo et in aliis causis exercitatus et in hac multum et saepe versatus, Cic. Quint. 1, 3; id. Fat. 1, 2; id. de Or. 1, 9, 38; id. Off. 2, 11, 38.—
2 Et ... neque or neque ... et, when one clause is a negative (but et ... et non, et non ... et, when only one word is negatived): ego vero et exspectabo ea quae polliceris neque exigam, nisi tuo commodo, Cic. Brut. 4 fin. : ego si et Silius is fuerit, quem tu putas nec Drusus facilem se praebuerit, Damasippum velim aggrediare, id. Att. 12, 33: cui quidem ita sunt Stoici assensi, ut et, quicquid honestum esset, id utile esse censerent, nec utile quicquam, quod non honestum, id. Off. 3, 3, 11: pueris nobis Cn. Aufidius praetorius et in senatu sententiam dicebat nec amicis deliberantibus deerat et Graecam scribebat historiam et videbat in litteris, id. Tusc. 5, 38 fin. : quia et consul aberat ... nec, etc., Liv. 22, 8 et saep.: nec miror et gaudeo, Cic. Fam. 10, 1 fin. : nam nec in eo jus cognationis servavit, cui ademit regnum, et eum, cui dedit, etc., Just. 8, 6 fin. : id et nobis erit perjucundum et tibi non sane devium, Cic. Att. 2, 4 fin. : locus is melior, quem et non coquit sol et tangit ros, Varr. R. R. 3, 14.— Rarely neque ... et = non quidem ... sed: amicitias neque facile admisit et constantissime retinuit, Suet. Aug. 66.—
K Less freq., tum ... et, et ... tum, in the same sense: omnis ejus oratio tum in virtute laudanda et in hominibus ad virtutis studium cohortandis consumebatur, Cic. Ac. 1, 4, 16: et in ceteris eloquentiae partibus, tum maxime in celeritate et continuatione verborum adhaerescens, etc., id. Brut. 93, 320. See Hand Turs. II. pp. 467-540.