exaltātĭo, ōnis, f. [exalto].
I Exaltation , elevation (eccl. Lat.): ab exaltatione tua dispersae sunt gentes, Vulg. Isa. 33, 3. —
II Trop., pride , haughtiness : non congruit professoribus humilitatis, Tert. Cult. Fem. 3; cf. oculorum, Vulg. Prov. 21, 4: stultorum, id. ib. 3, 35.