excellentia, ae, f. [excello, P. a. 1.],
superiority , excellence , perfection ( abstr. and rel. ): magna cum excellentia praestantiaque animantium reliquarum, Cic. Off. 1, 28; cf. id. ib. 1, 27 fin. : animi excellentia magnitudoque, id. ib. 1, 5, 17; so, picturae, Plin. 35, 14, 49, § 173: crurum, id. 34, 8, 19, § 82; Prud. στεφ. 10, 52: propter excellentiam, pre-eminence , Gr. κατʼ ἐξοχήν, ut Homerus propter excellentiam commune poëtarum nomen efficit apud Graecos suum, Cic. Top. 13, 55; cf.: per excellentiam, Sen. Ep. 58, 17.— Plur. : saepe excellentiae quaedam sunt, qualis erat Scipionis in nostro grege, Cic. Lael. 19, 69.