ex-cors, cordis, adj. [cor, the heart, as the seat of intelligence; v. cor],
without intelligence , without understanding , senseless , silly , stupid (class.; cf.: amens, demens, vecors, insanus, vesanus, delirus): aliis cor ipsum animus videtur: ex quo excordes, vecordes, concordesque dicuntur, Cic. Tusc. 1, 9, 18; cf.: an quod aspexit (taurus) vestitu purpureo excordem Caesarem, ipse corde privatus est? id. Div. 2, 16, 36: excors, caecus, incogitabilis, Plaut. Mil. 2, 6, 63: quae anus tam excors inveniri potest, quae illa extimescat? Cic. N. D. 2, 2, 5; cf.: hoc qui non videt, excors est, id. Phil. 5, 2, 5; and: aperte adulantem nemo non videt, nisi qui admodum est excors, id. Lael. 26, 99: turpis et excors, Hor. Ep. 1, 2, 25: tune insanus eris, si acceperis? an magis excors Rejecta praeda? id. S. 2, 3, 67.