exitiosus

A New Latin Dictionary by Charlton T. Lewis Ph.D. and Charles Short, LL. D.

exĭtĭōsus, a, um, adj. [exitium],

destructive , pernicious , deadly (rare but class.): conjuratio, Cic. Cat. 4, 3, 6: quibus a servis caedem fieri senatus et bonorum rei publicae exitiosum fuisset, id. Planc. 36, 87; cf.: quod exitiosum fore, si evenisset, videbam, id. Fam. 6, 1, 5.—Of persons (post-Aug.): rex, Tac. A. 6, 36; id. H. 1, 68.— Comp. : Otho luxu, saevitia, audacia reipublicae exitiosior ducebatur, Tac. H. 2, 31.— Sup. , Tert. Anim. 34.—Adv.: ex-ĭtĭōsē , perniciously.—Sup. , Aug. Ep. 8, 3.

Related Words