exōrābĭlis, e, adj. [exoro].
I Pass. , easily entreated or moved , exorable (class.), Plaut. Stich. 1, 2, 26: si implacabiles iracundiae sunt, summa est acerbitas: sin autem exorabiles, summa levitas, Cic. Q. Fr. 1, 1, 13 fin. : in aliquem, id. Att. 1, 3 fin. : (Orcus) non exorabilis auro, Hor. Ep. 2, 2, 179; cf.: nulli exorabilis, Sil. 5, 131: initium vitii, Sen. Ep. 116: et exorabile numen fortasse experiar, Juv. 13, 102.— Comp. : in suis quam in alienis exorabilior injuriis, Sen. Clem. 1, 20.—*
II Act. , easily moving , persuasive : carmen, Val. Fl. 1, 782.