expīlātor, ōris, m. [expilo],
a pillager , plunderer : quem domus hospitem, non expilatorem recepisse videatur, * Cic. Q. Fr. 1, 1, 2, 9: expilatores, qui sunt atrociores fures, hoc est λωποδύται, in opus publicum dari solent, etc., Dig. 47, 18 (De effractoribus et expilatoribus), 1, § 1.