ex-sătŭro (exat-), āvi, ātum, 1, v. a.,
to satisfy completely , to satiate , sate (syn. explere; rare but class.): belua exsaturanda visceribus meis, Ov. M. 5, 19: quae exsaturata lubido hausit, Poët. ap. Cic. Tusc. 5, 35, 101: cum ejus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare vellent, Cic. Verr. 2, 5, 26, § 65: odiis exsaturata quievi, Verg. A. 7, 298; Stat. Th. 6, 176; Amm. 14, 7, 16.