externus, a, um, adj. [exter], outward, external (class.).
I In gen.: nec enim ille externus et adventicius habendus est tepor, sed ex intimis maris partibus agitatione excitatus, Cic. N. D. 2, 10, 26: externa et adventicia visio, id. Div. 2, 58, 120: corpus, id. N. D. 1, 11, 26: pulsus, id. Rep. 6, 26: domina rerum externarum, id. Tusc. 5, 9, 25: commoda vel incommoda, id. Top. 23, 89: bona, Ov. P. 2, 3, 35: vir rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis, Cic. Phil. 2, 28, 69.—Subst.: externi ne quid, Hor. S. 2, 7, 87: nos autem illa externa cum multis: haec interiora cum paucis ex ipso saepe cognovimus, outward goods , Cic. Ac. 2 ( Luc. ), 2, 4.—
II In partic., with respect to one's family or country, of or belonging to another country , foreign , strange (syn.: alienus, peregrinus; opp. noster, domesticus, oppidanus, etc.): auxilia (opp. domesticae opes), Caes. B. G. 2, 5 fin. : qui (dii) jam non procul ab externo hoste atque propinquo, sed hic praesentes sua templa defendunt, Cic. Cat. 2, 13, 29: hostis (opp. oppidani), Hirt. B. G. 8, 37, 2; cf. bella (opp. civilia), Quint. 8, 3, 78: neque haec externa vobis est religio neque aliena, Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114: superstitiones, Tac. A. 11, 15: quam minime peregrina et externa verba, Quint. 8, 1, 2: verba (opp. nostra), id. 1, 5, 58: apud externos populos, Cic. Off. 2, 18, 64: gens, Verg. A. 7, 367: in externis locis, Cic. Fam. 4, 9 fin. : gratiae, Tac. A. 12, 15: mores, id. ib. 11, 16; cf.: mutatio morum, Curt. 8, 5: amor, i. e. for a foreigner , Ov. H. 5, 102: orbis, i. e. Asia and Africa , Plin. 22, 24, 56, § 118 et saep.—As subst. in masc. and neutr. : canum tam amans dominorum adulatio tantumque odium in externos, towards strangers , Cic. N. D. 2, 63, 158: externa libentius quam domestica recordor, id. Off. 2, 8, 26: externa armis falsis velare, hostile feelings or designs , Tac. H. 4, 32: moliri, id. ib. 3, 5.